Movavi_Video_Editor_Plus_14.1.1 Full with Crack
Posted by Ka Shee on Monday, August 20, 2018 | 0 ဟ့ဢ္ခီဢ္မဲဢ္လီဿ္ | Leave a comment...
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမနွင့္ ေနာက္ဆုံး အင္တာဗ်ဳး
Posted by Ka Shee on Tuesday, September 19, 2017 | 0 ဟ့ဢ္ခီဢ္မဲဢ္လီဿ္ | Leave a comment...
/////////////////
BurmaDemocracy, 1 August 2017
မဲေဆာက္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့စာနယ္ဇင္းကလပ္ (Burma Correspondent Club) မွာ ေဆြးေႏြးပဲြလုပ္ျပီး ေနာက္ တစ္ရက္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ (NCUB) ေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ ေတြ႔ပါတယ္။ ေရွ႔အခန္းမွာ ေဖၚျပခဲ့တဲ့အတုိင္း မဲေဆာက္ကုိစေရာက္တဲ့ေန႔ကသြားခဲ့တဲ့ NCUB ရံုးမွာ အဲဒီေန႔က တပ္ေပါင္းစု အ စည္းေ၀းက်င္းပခဲ့ျပီး အဲဒီအစည္းေ၀းျပီးျပီးခ်င္း အစည္းေ၀းခန္းထဲအထိ က်ေနာ္ကိုေခၚေတြ႔တာျဖစ္ပါ တယ္။
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ အဲဒီေန႔ကေတြ႔ရတဲ့ တပ္ေပါင္းစုေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ဥကၠဌ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမ၊ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ဦးေမာင္ေမာင္၊ တဲြဖက္အတြင္းေရးမႈး ကုိေအာင္မုိးေဇာ္၊ အဖြဲ႔၀င္ ေတြထဲက ပဒုိမန္းရွာ၊ NCG ၀န္ၾကီး ခြန္မားကိုဘန္၊ NLD-LA မွ ဦးဘုိေသာင္းနဲ႔ ဦးျမင့္သိန္း၊ ABSDF မွ ကုိမ်ဳိး၀င္း၊ ျပီးေတာ့ ေဒါက္ေက်ာ္ညြန္႔၊ ကုိေက်ာ္ထက္အပါ၀င္ ၁၅ ဦးေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို သူတုိ႔ေမးတဲ့ အဓိကေမးခြန္းကလဲ သ တင္းသမားေတြေမးတဲ့ေမးခြန္းနဲ႔အတူတူပါပဲ။ DVB ဘာလဲ။ ဘယ္လဲေပါ့။
ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက ေတာ္လွန္ေရးကုိ ကုိယ္စားျပဳထားတဲ့ တပ္ေပါင္းစုေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆုိေတာ့ သတင္းသမားေတြကို ေျဖသလုိ ေတာ္လွန္ေရးသမားအခ်င္းခ်င္း ဘာေတြဘာေမးေနတာလဲဆုိျပီး ေျဖလုိ႔မရ။ က်ေနာ္မေျဖတတ္ရင္ ဒုကၡေတြြ႔သြားနုိင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ဟာ အယ့္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြ၊ မူ၀ါဒဆုိင္ ရာဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်မွတ္ ခြင့္ရွိသူ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သတင္းကိစၥကုိသာ ေမးပါ။ ေပၚလစီကိစၥက ေတာ့ ဘုတ္အဖြဲ႔နဲ႔ ညြန္မႈးေတြကိုသာေဆြးေနြးပါဆုိျပီး ေခါင္းေရွာင္လုိက္ရပါတယ္။
တပ္ေပါင္းစုေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အဲဒီလုိေဆြးေႏြးျပီးတဲ့ေနာက္ ဥကၠဌဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမနဲ႔ သီးျခား အင္တာဗ်ဳး လုပ္ပါတယ္။ ေမးတဲ့ အေၾကာင္းရာေတြကို မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ အဲဒီအင္တာဗ်ဳးဟာ သူ႔ကုိ လူခ်င္းေတြ႔ ေမးခြင့္ရတဲ့ေနာက္ဆုံး အင္တာဗ်ဳး ျဖစ္ပါတယ္။ (၂၀၀၄ ခုနွစ္အတြင္းမွာ KNU ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကုိ သူ ကုိယ္တုိင္ဦးေဆာင္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ ရန္ကုန္မွာသြားေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာမွာ ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္)။
တပ္ေပါင္းစုေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ျပီးျပီ၊ သတင္းသမားေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ျပီးျပီဆုိေတာ့ မဲေဆာက္မွာ က်ေနာ့္တာ၀န္က ကုန္ျပီ။ ဒါေပမယ့္ နယ္စပ္နဲ႔ ၃ နွစ္ေလာက္ေ၀းေနတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ျမန္မာနယ္ထဲကုိ ၀င္ခ်င္စိတ္အရမ္းျဖစ္ေနပါတယ္။ KNU စခန္းတခုခုကုိ ၀င္ျပီး သတင္းယူခ်င္ေၾကာင္း ပဒုိမန္းရွာကိုေျပာေတာ့ အခန္းနားတခုခုရွိရင္ သူစီစဥ္ေပးမယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ အဲဒီ တပတ္ေလာက္အတြင္း ဘာအခန္းနားမွမရွိ။
ဒီလုိနဲ႔ေနာက္ဆုံးေတာ့ တပ္မဟာ ၇ နယ္ထဲမွာအေျခစိုက္တဲ့ ABSDF တပ္ရင္း ၈ က ကိုခ်င္းနဲ႔တြဲျပီး တပ္မဟာ ၇ နယ္ထဲ၀င္ဖုိ႔ၾကိဳးစားပါတယ္။ ေရွ့မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ NCUB က ဘုကတိ ေမာင္းပို႔တဲ့ကားနဲ႔ပဲ ဘဲကေလာ္ (မယ္လ) ဒုကၡသည္စခန္းအလြန္က ေသာင္းရင္းျမစ္ေဘးကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံကမေကာင္းေတာ့ မုိးရြာ၊ ေရၾကီးေနတဲ့အတြက္ ျမန္မာဖက္ကမ္းသြားဖုိ႔ အဆင္ မေျပခဲ့ပါဘူး။ ကံဆုိး တဲ့ၾကားထဲ ကံနည္းနည္းေကာင္းလာတယ္ လုိ႔ေျပာရမလားပါပဲ။ KNU တပ္မဟာ ၇ မႈး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ တေယာက္ ထုိင္းဖက္ကမ္းရွိရြာက သူ႔အိမ္မွာရွိေနတယ္ လို႔ အဲဒီနယ္စပ္ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာ ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီအိမ္ဆီေရာက္ေအာင္သြားျပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္နဲ႔ေတာ့ အင္တာဗ်ဳးရခဲ့ပါတယ္။
• သူပုန္တပ္ေပါင္းစုရံုးမွ ဒုကၡသည္စခန္းဆီသုိ႔
သူပုန္တပ္ေတြထိမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ျမန္မာနယ္ထဲ၀င္ခြင့္မရလုိက္တဲ့ ေနာ္ေ၀းျပန္ သူပုန္သတင္းေထာက္ဟာ ေက်ာင္းသားဒုကၡသည္ စခန္းလုိ႔ အမ်ားကေခၚၾကတဲ့ ဇလားစခန္းဆီေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ သြားပါတယ္။ မဲေဆာက္ကေန မယ္စရိယန္းကုိေရာက္ေတာ့ ABSDF ရံုးခန္းေတြက အရင္လုိ ေပၚေပၚတင္တင္မရွိေတာ့ပါ။ အရင္ကဆုိရင္ နႈတ္ခမ္းေမြးကိုစုိးေအာင္ (အခု NDD နုိင္ငံျခားေရးဌာန) အမည္ကုိ ကားဂိတ္ကဆုိင္ကယ္သမားေတြကိုေျပာလုိက္တာနဲ႔ ရံုးအထိ ဆုိင္ကယ္သမားေတြက လုိက္ ပုိ႔ေပးပါတယ္။
အခုေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြအေျခေနက အဲဒီလုိမ်ဳိးေခတ္မေကာင္းေတာ့။ ေက်ာင္းသားကိုယ္စား လွယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဦးစုိးထြဋ္ (NLD ဘားအံအမတ္ နန္းခင္ေထြးျမင့္ရဲ့အကုိ၊ အခုထိ ABSDF ဗဟိုေကာ္မီ တီအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေနဆဲ) နဲ႔ ကုိကင္းရွင္တုိ႔ မယ္စရိယန္းမွာရွိတယ္လုိ႔သိရေပမဲ့ ျမိဳ့ထဲလုိင္းကား ဆုိက္တဲ့အခ်ိန္ထိ သူတုိ႔အဆက္သြယ္မရေသး။ ကားဂိတ္အနီးက နီးစပ္ရာ တည္းခုိခန္းတခုမွာ ၀င္ တည္းျပီး ည ၁၀ နာရီ ၀န္းက်င္ေလာက္မွ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကေပၚလာပါတယ္။
ေနာက္တေန႔မနက္မွာေတာ့ ဦးစုိးထြဋ္ရဲ့ဆုိင္ကယ္အစုတ္ေလးနဲ႔ ဇလားစခန္းထဲ၀င္ပါတယ္။ ၁၉၉၉ မွာ ABSDF ပဥၥမအၾကိမ္ညီလာခံလုပ္တုန္းက ဒီစခန္းဆီတေခါက္ေရာက္ဖူးေပမဲ့ အေျခေနေတြက လြန္ခဲ့ တဲ့ ၅ နွစ္ကနဲ႔မတူေတာ့ပါ။ ထုိင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္က အ၀င္အထြက္ကိုအေတာ္တင္းက်ပ္ထားတဲ့ အ တြက္ ထုံးစံအတုိင္း ထုိင္းေတြအၾကိဳက္ အရက္နီတလုံးေလာက္ လက္ေဆာင္၀ယ္သြားေပးရပါတယ္။
အရက္လက္ေဆာင္ေပးတယ္ဆုိလုိ႔ သတိရတုန္း ထုိင္းေထာက္လွမ္းေရးကို ေစ်းေပါတဲ့အရက္ လက္ ေဆာင္သြားေပးမိလို႔ မိတ္ပ်က္ခဲ့ဖူးတဲ့ျဖစ္စဥ္တခုကိုတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြ႔ဖူးသေလာက္ ထုိင္း ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြဟာ အရက္အေတာ္ၾကိဳက္ၾကပါတယ္။ (ေက်ာင္းသားေတြ လဲၾကိဳက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထုိင္းေထာက္လွမ္းေရးက အေကာင္းစားမွေသာက္ျပီး ေက်ာင္းသားေတြ ကေတာ့ ဘာရရ ရတာေသာက္ရတဲ့အေျခေနပါ)။
အဲဒီကာလက အရက္အေၾကာင္းသိပ္မသိေသးတဲ့က်ေနာ္ဟာ အရက္ ၃ လုံးမွ ဘတ္ ၁၀၀ ပဲေပးရ တယ္ဆုိျပီး အားရ၀မ္းသာနဲ႔ ထီးခီးနယ္စပ္ရွိ ဖုနန္းလြန္မွာရံုးခန္းဖြင့္ထားတဲ့ (အခု-ကန္ခ်နပူရီ - ထား၀ယ္ ကားလမ္းေပၚက ေနာက္ဆုံးထုိင္းရြာ) ေထာက္လွမ္းေရးေတြကုိ လက္ေဆာင္သြားေပးမိပါတယ္။ ဒါေပ မယ့္ ထူးထူးဆန္းဆန္း အရက္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက က်ေနာ့္ လက္ေဆာင္ကုိ လက္ မခံပါဘူး။
''စခန္းကိုယူသြားျပီး မင္းရဲေဘာ္ေတြကုိပဲ တုိက္လုိက္ပါကြာ။ ငါတုိ႔မွာ လက္က်န္နည္းနည္းရွိပါေသး တယ္'' လုိ႔ က်ေနာ္နဲ႔သိပ္ခင္တဲ့ လက္ေထာက္ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိက ေျပာပါတယ္။ ဒီပုလင္း ၃ လုံးကို စခန္းသယ္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ။ ထီးခီးရွိ KNU စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာမိရင္ အဖမ္းခံေနရဦး မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ KNU ရဲေဘာ္ေတြကအေသခ်ာမစစ္ပဲ လြတ္ေပးလုိက္လုိ႔ အဲ ဒီပုလင္း ၃ လုံးနဲ႔အတူ မင္းသမီးစခန္းဆီက်ေနာ္ေရာက္လာပါတယ္။
''ေသလုိက္ပါေတာ့ ေထာက္ပံ့ေရးအရာရွိရယ္။ စပါးနွံအရက္ကိုမွ ထုိင္းေထာက္လွမ္းေရးကို လက္ ေဆာင္သြားေပးရတယ္လို႔'' ဆုိျပီး စခန္းေကာ္မီတီတခုလုံးက က်ေနာ္ကုိ၀ုိင္းဆူတာ မွတ္မိေနပါေသး တယ္။ အဲဒီလုိၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့က်ေနာ္ဟာ ဒီတခါေတာ့ စပါးနွံမ၀ယ္ေတာ့ပါဘူး။ ထုိင္းေတြၾကိဳက္တဲ့ ေရဂ်င္စီ မေပးနုိင္ရင္ေတာင္ မဲေခါင္၊ ဆန္ထစ္ အဆင့္ေလာက္ေတာ့ ေပးတတ္ေနပါျပီ။
အင္း... အရက္အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ႔ လာရင္းကိစၥေတာင္ ေမ့ေတာ့မလုိ႔။ ဇလားကိုက်ေနာ္လာတဲ့ မူ ရင္းကိစၥက DVB အတြက္ပုိ႔ေပးေနတဲ့ ABSDF က သတင္းေတြအေၾကာင္းေဆြးေႏြးဖုိ႔ပါ။ က်ေနာ္မွတ္မိ သေလာက္ဆုိရင္ ABSDF အပါ၀င္ နယ္စပ္က တုိင္းရင္းသားသတင္းဌာနေတြအားလုံးက DVB အ တြက္ သတင္းေတြပုံမွန္ပုိ႔ေပးေနျပီး အဲဒီအတြက္ တလ ဘတ္ေငြ ၃၀၀၀ လား ၄၀၀၀ မသိ DVB က ေန အားလုံးကို ေထာက္ပံ့ေပးထားပါတယ္။
တခါ တာ၀န္က်အယ္ဒီတာတဦးအေနနဲ႔ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ေတြ၊ သတင္းသမားေတြနဲ႔ေဆြးေႏြးဖုိ႔ ခရီးသြားေနတယ္ဆုိေပမဲ့ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ေတြေတြ႔ရင္ သတင္း မလုပ္ပဲ မေနနုိင္။ ရပ္ကြက္ အမွတ္ ၁၃ လုိ႔ေခၚတဲ့ ရြာလယ္ေခ်ာင္းေလးအေပၚဖက္က ေတာင္ေစာင္းမွာေဆာက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားရပ္ကြက္မွာ အလက ေက်ာင္းေလးတခုကိုေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေဘးနားက ၀ါးတဲတလုံးထဲမွာေတာ့ မူလတန္း ေက်ာင္းေလး။
''သားသားၾကီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ'' ဆုိျပီး အဲဒီကေလးငယ္ေတြကုိသြား အင္တာဗ်ဳးလုပ္မိပါတယ္။ ''စစ္သားလုပ္မယ္ေလ'' လုိ႔ေျဖတဲ့သူေတြခ်ည္းမ်ားေနလုိ႔ အေတာ္အံ့ၾသသြားပါတယ္။ စစ္သားဆုိတာ ျမန္မာ တပ္ကစစ္သားမဟုတ္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အပါ၀င္ သူပုန္စစ္သားေတြကိုဆုိလိုတာပါ။ ဆရာ၀န္ လုပ္မယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္မယ္၊ IT ပညာရွင္လုပ္မယ္ဆုိျပီးေျဖတဲ့သူမေတြ႔မိ။ မိန္းကေလး တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္မယ္။ ေဆးရံုဆရာမ လုပ္မယ္ဆုိျပီးေျဖၾကလုိ႔ေတာ္ပါေသးတယ္။
အင္း... ဒီေတာထဲက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ သူတုိ႔ေနစဥ္ျမင္ေနရတာက စစ္သား၊ ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ သူနာျပဳ ဆရာမ ေတြပဲရွိတာပဲေလ။ ကေလးဆုိတာ ပတ္၀န္းက်င္အေပၚလုိက္ျပိး အတုျမင္ အတတ္သင္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္မဟုတ္ပါလား။ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ မ်ဳဳိးဆက္အလုိက္လုပ္ရတဲ့သေဘာရွိတယ္လို႔ သေဘာတရားဆရာေတြကေျပာၾကေပမဲ့ အခု ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ၾကာျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီကေလးငယ္အေတာ္မ်ားမ်ား တတိယ နုိင္ငံဆီေရာက္ျပီး ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းတက္ခြင့္ရေနျပီ လုိ႔သိရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔မ်ဳိးဆက္လုိ သူတုိ႔မ်ဳိးဆက္က စစ္သားလုပ္စရာမလုိေတာ့ဘူး၊ ေတာ္လွန္စစ္ ဆက္လုပ္စရာမလိုေတာ့ပဲ ေအးေဆးစြာပညာသင္ခြင့္ရေနတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ လူ႔သမုိင္းတခု တုိးတက္လာတဲ့သေဘာ မဟုတ္ပါလား။
• ေခါင္ရည္ေသာက္ျပီး သတင္းပုိ႔ျခင္း
ဇလားမွာ ၂ ညအိပ္ျပီးေတာ့ ကရင္နီေခါင္းေဆာင္ေတြရွိရာ နန္းဆြယ္ရြာဖက္သြားဖုိ႔အတြက္ မယ္ ေဟာင္ေဆာင္ျမိဳ့ဆီ က်ေနာ္ခ်ီတက္လာပါတယ္။ က်ေနာ့္ကုိတာ၀န္ခံဖိတ္ၾကားထားသူက ကရင္နီအမ်ဳိး သားတုိးတက္ေရးပါတီ (KNPP) တြဲဖက္အတြင္းေရးမႈး ခြန္ဦးရယ္။ သူဟာ DVB အတြက္ ကရင္နီဘာ သာအစီစဥ္တာ၀န္ခံလဲျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္နဲ႔မၾကာခဏတယ္လီဖုန္းေျပာေနသူလဲျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔ပါတီကစိီစဥ္ေပးတဲ့ကားနဲ႔ ေနာက္တေန႔မနက္ေစာၾကီးမွာ နယ္စပ္က နန္းဆြယ္ေက်းရြာဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ ထုိင္းရြာဆုိေပမဲ့ တရြာလုံး ကရင္နီေတြခ်ည္းလားမသိပါဘူး။ က်ေနာ္ေရာက္သြား တဲ့အိမ္တုိင္း ကရင္နီစကားပဲေျပာေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီမွာလူထပ္စုျပီး ကား ၄-၅ စီးနဲ႔ ေတာင္ေပၚ တက္လာေတာ့ ထုိင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္က တား ပါတယ္။ က်ေနာ္မွအပ အားလုံးေဒသခံေတြခ်ည္းပဲ ဆုိေတာ့ ဘာမွအစစ္ေဆးမရွိ။
ပေဒါင္လည္ပင္းရွည္ရြာလုိ႔ ျမန္မာေတြကအလြယ္ေခၚၾကတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းတခုကိုေက်ာ္ျပီးတဲ့ေနာက္ KNPP တပ္စခန္းရွိတဲ့ ျမန္မာနယ္ထဲေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကရင္နီေတြရဲ့ ''ဒီးကူပဲြ'' ကုိ အၾကီး အက်ယ္ က်င္းပေနတာပါ။ ကရင္နီရုိးရာ၀တ္စုံေတြ၀တ္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြရဲ့ စင္ ေပၚက စည္းခ်က္ညီကပဲြအျပင္ ၀ါးလုံးရွည္ေတြေထာင္ျပီး ပတ္လည္ကတဲ့ပဲြ၊ ဒုံးက်ည္လြတ္တဲ့ပဲြ စသ ျဖင့္ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြအေတာ္စုံပါတယ္။
ပရိတ္သတ္ကလဲ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီရွိမလားပါပဲ။ ထုိင္း တီဗီြခ်ယ္နယ္ကသတင္းေထာက္ေတြ၊ သတင္းစာက သတင္းေထာက္တခ်ဳိ႔သတင္းယူေနတာကိုလဲေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီကာလကေတာ့ DVB မွာ TV မရွိေသး တဲ့အတြက္ ရသမွ်အသံေတြကိုပဲဖမ္းယူျပီး စုရပ္ေနရာအိမ္ေပၚတက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ့္ကုိ ေစာင့္ေနသူေတြက KNPP ဥကၠဌ ထဲဘူးဖဲ၊ အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ ေရမြန္ထူးနဲ႔ က်ေနာ္အမည္မမွတ္မိေတာ့ တဲ့ KNPP ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ တခ်ဳိ႔။
သူတုိ႔ေရွ့မွာ ေကာက္ညွင္းထုတ္ပန္းကန္ေတြနဲ႔ ေခါင္ရည္အုိးေတြကိုခ်ထားျပီး က်ေနာ္ကို ေသာက္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚေနပါတယ္။ အဲဒါမွ ဒုကၡ။ ေအာ္စလုိျပန္သူပုန္သတင္းေထာက္က တာ၀န္ခ်ိန္အျပီး ညေနပုိင္း မွာ အေဖၚေကာင္းရင္ အရက္တုိ႔၊ ဘီယာတုိ႔ေသာက္ေလ့ရွိေပမဲ့ ဒီလုိ ေန႔လည္ပုိင္းၾကီးမွာ တခါမွ မ ေသာက္ဖူးပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုဟာက ''ဘီယာသည္အရက္မဟုတ္'' ဆုိျပီးေနာက္ၾကသလုိ ''ေခါင္ရည္ သည္ အရက္မဟုတ္'' လုိ႔မွတ္ယူရမဲ့ကိန္းပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ဒီအိမ္ေပၚရွိ လူေတြအားလုံးက ေခါင္ရည္ကုိ အရက္လုိသေဘာမထားပဲ ေရေႏြး ၾကမ္းလုိသေဘာထားျပီး ေသာက္ေနၾကလုိ႔ပါ္။ သူတုိ႔ရဲ့အထူးဧည့္သည္အျဖစ္ ဒီပဲြကိုေရာက္လာတဲ့ သ တင္းေထာက္ၾကီးက်ေနာ္က သူတုိ႔ရဲ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ေခါင္ရည္ေသာက္ဖို႔ တကူးတကာ့ဖိတ္ေခၚခ်က္ ကို ျငင္းလုိ႔ဘယ္သင့္ေတာ္ပါ့မလဲ။ ဒီလုိနဲ႔ ေခါင္ရည္တဂ်ိင့္၊ ေကာက္ညွင္းတကုိက္နဲ႔ ဆဲြလုိက္တာ ေရ ခ်ိန္အေတာ္ကိုက္သြားခဲ့ေပါ့။
ညေန ၃ နာရီ၀န္းက်င္မွာေတာ့ အဲဒီစခန္းကေန မယ္ေဟာင္ေဆာင္ကိုအျမန္ျပန္ေျပးျပီး ခရီးသြား အ ထူးေဆာင္းပါးအေနနဲ႔ ဒီးကူပဲြ အေၾကာင္းကုိ အသံေတြေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ ေအာ္စလုိဆီပုိ႔လုိက္ပါတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ ည ၉ နာရီ ေရဒီယုိမွာေစာင့္နားေထာင္ေတာ့ ကပဲြခုန္ပဲြနဲ႔ ေကာက္ညွင္းထုတ္စားတဲ့အထိပဲ ပါျပီး ေခါင္္ရည္ေသာက္တဲ့အပုိင္းက ပါမလာပါ။ ၾကည့္ရတာ ေခါင္ရည္ေသာက္တာကို မထည့္သင့္ဘူးဆုိျပီး တာ၀န္က်အယ္ဒီတာက ျဖတ္ထားလုိက္ပုံရပါတယ္။
အဲဒီကာလကေတာ့ ဒီအတြက္ စိတ္ထဲဘယ္လုိမွခံစားခ်က္မျဖစ္မိပါ။ သင့္ေတာမယ္ထင္တာကုိ ေန႔စဥ္ တာ၀န္က်အယ္ဒီတာက ဆုံးျဖတ္လုိက္တာပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခု ၁၀ နွစ္ေက်ာ္ၾကာျပီးတဲ့အခ်ိန္ ဒီလုိ ေဆာင္းပါးေရးခ်ိန္မွာေတာ့ လူမ်ဳိးစုတခုရဲ့ ရုိးယာယဥ္ေက်းမႈပဲြေတာ္အေၾကာင္း ဖီခ်ာသတင္းအေနနဲ႔ ပုံ ေပၚေအာင္တင္ျပတာကုိ ဒီလုိျဖတ္ထားသင့္ရဲ့လား။ ျဖတ္ထားလုိက္တာနဲ႔ ထည့္လုိက္တာ ဘယ္ဟာက ပရိတ္သတ္အတြက္ပုိအက်ဳိးရွိေစမလဲ။ ဒီးကူပဲြလာ ပရိတ္သတ္ေတြကိုယ္တုိင္ကေကာ သူတုိ႔ အ ေၾကာင္း သတင္းေပးပို႔ခ်က္ကုိ ဘယ္လုိျဖစ္ေစခ်င္သလဲ။
တဆက္တည္းစဥ္းစားမိတာကေတာ့ Mass Media လုိ႔ေခၚတဲ့ အသံလႊင့္မီဒီယာနဲ႔ Print Media ပုံနွိပ္မီဒီယာ၊ Online Media (အင္တာနက္) အြန္လုိင္းမီဒီယာတုိ႔ရဲ့သေဘာသဘာ၀ကြာျခားခ်က္ပါ။ ပုံနွိပ္မီဒီယာနဲ႔ အြန္လုိင္းမီဒီယာမွ အခုလုိ ရွည္လ်ားေထြျပားသရုပ္ေပၚတဲ့အထိေရးျပလုိ႔ရေပမဲ့ ၃ မီနစ္ေလာက္နဲ႔ တစုံလုံး၀င္ေအာင္ေျပာရတဲ့ အသံလႊင့္မီဒီယာမွာ ရုပ္လုံးေပၚတဲ့အထိေျပာဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမလြယ္ တဲ့သေဘာမ်ားျဖစ္ခဲ့ေလသလား။
တခါ ပုံနွိပ္မီဒီယာေတြ၊ အထူးသျဖင့္ သတင္းစာနဲ႔ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္နဲ႔အေတြးအျမင္ က႑ဟာ လူအမ်ားအေလးထားေစာင့္ဖတ္တဲ့ေနရာျဖစ္ေပမဲ့ အသံလႊင့္မီဒီယာမွာေတာ့ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္နဲ႔အေတြးအျမင္အတြက္ ေနရာသိပ္မေတြ႔မိပါဘူး။ ဒါဟာလဲ ပုံနွိပ္မီဒီယာနဲ႔ အသံလႊင့္မီဒီယာအၾကား ထူးျခားတဲ့သေဘာသဘာ၀ကြာျခားခ်က္တခုမ်ားျဖစ္ေနေလမလားလုိ႔ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ။
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ
Posted by Ka Shee on | 0 ဟ့ဢ္ခီဢ္မဲဢ္လီဿ္ | Leave a comment...
စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ အပိုင္း(၁)
မင္းဟန္ | ၾကာသပေတးေန႔၊ ဧၿပီလ ၀၉ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၄၄ မိနစ္ ေဆာင္းပါး
(ဝ)
`ထီးမူးခီး`ရြာက ေက်ာက္ၾကီးၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ဖာပြန္ၿမိဳ႕နယ္အၾကားရွိသည့္
ေတာင္ေပၚရြာေလးျဖစ္သည္။ ျမန္မာလိုျပန္လွ်င္မူ `ေရေခ်ာင္းဖ်ား`ရြာဟု ဆိုရမည္။ ရြာက
အိမ္ေျခ ၃ဝ ထက္မပို…..။ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသာ ေနထုိင္ၾကသည့္ ေတာင္ေပၚ
ကရင္ရြာေလးျဖစ္သည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက ခက္ခဲ၏။ တေတာင္ဆင္း တေတာင္တက္
သြားရသည့္ ေျခလ်င္ခရီးသာ ရွိသည္။ စီးပြားေရးက ေျမယာစီးပြားေရးသာ ရွိ၏။
ေတာင္ယာခုတ္၍ စပါးစုိက္မည္၊ ႏွမ္းစိုက္မည္။ ကုန္သြယ္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈ မရွိ…..။
ငါးပိ၊ ေဆး၊ ဆား ဝယ္လုိလွ်င္ …. မူသယ္-ဗ်က္ေကာမွတဆင့္ ေက်ာက္ၾကီးသို႔ဆင္းၿပီး တႏွစ္စာ
ဝယ္ထားၾကရ၏။ စာသင္ေက်ာင္း မရွိ၊ ေဆးေပးခန္း မရွိ။ ကိုးကြယ္မႈကား …..
႐ိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈသာ ကိုးကြယ္ၾက၏။ ထုိရြာေလးတြင္ … သူ႔ကို ၁၉၂၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂ဝ
ရက္ေန႔က ေမြးဖြားခ့ဲသည္။ ဖခင္က “ေစာဂယ္“….၊ မိခင္ကမူ “ေနာ္ဒါးဆဲ“ ျဖစ္သည္။
သူ႔တြင္ သူ အပါအဝင္ ေမြးခ်င္းညီေနာင္ ၁၂ ေယာက္ ရွိသည္။ သူကား ဆယ္ဦးေျမာက္
သားျဖစ္သည္။ သူ႔အထက္တြင္ အမ ၇ ေယာက္ရွိသည္။ သူ႔ေအာက္တြင္ကား ညီတေယာက္ႏွင့္
ညီမငယ္တေယာက္ရွိ၏။
ထုိေဒသရွိ အိမ္မ်ားကုိ အမိုးမိုးရာတြင္ ဖက္မသံုး။ “က်ေသာင္းဝါး“ မ်ားကို ျခမ္း၍ ေမွာက္ခံု၊
ပက္လက္ ယွက္၍ ထပ္ၿပီး မိုးၾက၏။ ေလကြယ္ရေအာင္ တံခါးမ်ား ေဖာက္၍ အခန္း ဖြဲ႔ၾက၏။
ရာသီက ေအး၏။ အိမ္အလယ္တြင္ မီးဖုိၾကီးအား ဖိုထားၾကရ၏။ ညအိပ္လွ်င္ မီးဖုိေဘးကပ္၍
အိပ္ၾကရသည္။ ထိုေတာင္ေပၚရြာေလးတြင္ပင္ သူ၏ ခေလးဘဝ ျဖတ္သန္းၾကီးျပင္းခဲ့ရ၏။
(၁)
ထီးမူခီးတြင္က အတန္းေက်ာင္း မရွိ၊ ပညာသင္ခ်င္လွ်င္ ဖာပြန္သို႔တက္၍ သင္ၾကရသည္။
သူလည္း မူလတန္းပညာကို ဖာပြန္သို႔တက္၍ သင္ၾကားခဲ့ရ၏။ သူ ေက်ာင္းစေနသည့္ ႏွစ္က …..
၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ဦးေဆာင္ၿပီး
ကိုလိုနီပညာေရး သပိတ္ေမွာက္ၾကသည့္ ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီပညာေရးကိုပင္ သူသည္
ဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္ မသင္ၾကားခဲ့ရ….။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးက ေက်ာင္းသခၤန္း၏ တံခါးမ်ားကို
ပိတ္ေစခဲ့၏။ ၁၉၄၂ တြင္ပင္ သူသည္ ေက်ာင္းပညာေရးႏွင့္ ေဝးခဲ့ရ၏။ ထုိစဥ္က
သူ႔အသက္သည္ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔ ရွိခဲ့ေလၿပီ။ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးေနာက္ သူသည္ ထီးမူခီးသို႔ မျပန္ျဖစ္။
ဖာပြန္တြင္ပင္ ရွိေန၏။
ေနမ်ဳိးႏြယ္တပ္ၾကီးက နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ျမန္မာျပည္ကုိ သိမ္း၏။ ဖာပြန္တြင္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔သစ္ ဖြဲ႔၏။ ဘီအိုင္ေအ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး….။ ဖာပြန္ၿမိဳ႕ကာကြယ္ေရးအတြက္
လက္နက္ကိုင္ ပုလိပ္တပ္ဖြဲ႔ ဖြဲ႔သည္။ ထုိပုလိပ္တပ္ဖြဲ႔သို႔ သူ ဝင္လုိက္သည္။
ပုလိပ္တပ္သားအျဖစ္ “ဖြေဂၚ“တြင္ တာဝန္က်၏။ ၿဗိတိသွ်တပ္သားအခ်ဳိ႕က အိႏၵိယသို႔
ဆုတ္ခြာရာတြင္ ပါမသြားဘဲ ဖာပြန္ေတာင္တန္းမ်ားအတြင္း ခုိေအာင္း၍ က်န္ေနခဲ့ၾကသည္။
ထုိသူတုိ႔ႏွင့္ သူသည္ အဆက္အသြယ္ရွိ၏။ မၾကာခဏ ေတြ႔၏။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္
ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ၾက၏။
မၾကာ ….. ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္မွ ဗိုလ္မႉးၾကီး နီးမုိးႏွင့္ ဗိုလ္အဲရယ္တုိ႔ ႏွစ္ဦး ေလထီးႏွင့္
ဆင္းလာၾကသည္။ သူတုိ႔ႏွင့္အတူ အခ်က္ျပဆက္သြယ္ေရး စက္လည္း ပါလာသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ မၾကာ …မၾကာ အိႏၵိယမွ ေလထီးတပ္သားတို႔ ဖာပြန္ေဒသ၌ ဆင္းၾက၏။ Force
– 136 မွ တပ္သားမ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိေလထီးဆင္း တပ္သားမ်ားတြင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားလည္း
ပါ၏။ ဖတပလႏွင့္ Force – 136 အစီအစဥ္ႏွင့္ ဆင္းလာၾကေသာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး
ရဲေဘာ္မ်ား ျဖစ္သည္။
(၂)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္။
ေႏြဦး…။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးက ရင့္မွည့္၍ ေနေလၿပီ။ Force – 136မွ တပ္မႉး
“ကာနယ္ဖီးေကာ့“သည္ အင္အား ၃ဝဝ ခန္႔ႏွင့္ ဖာပြန္ေဒသတြင္ အေျချပဳၿပီး
ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိသည္။ ထုိေႏြဦးတြင္ပင္ သူႏွင့္အတူ “ဖြေဂၚ“တြင္
တာဝန္က်သည့္ ကရင္လူမ်ဳိး ပုလိပ္တပ္သား အားလံုးသည္ Force – 136 သို႔ သြားေရာက္၍
ပူးေပါင္းလုိက္ၾကသည္။ Force – 136 မွ သူတုိ႔အား စစ္သင္တန္းေပး၏။ ယူနီေဖာင္းမ်ား
ထုတ္ေပး၏။ လက္နက္မ်ားက အသစ္မ်ား …. အိႏၵိယမွ ေလယာဥ္ႏွင့္ ခ်ေပးသည့္
လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ျဖစ္သည္။ သင္တန္းဆင္းၿပီးေနာက္ သူတို႔အား Force – 136 ၏
ဦးေဆာင္မႈေအာက္ရွိ ကရင္ေျပာက္က်ား တပ္အျဖစ္ လႈပ္ရွားေစ၏။ သူတုိ႔၏ တပ္ဖြဲ႔သည္
အင္အား ၅ဝဝ ခန္႔ ရွိသည္။ ေခပူ၊ ေသာသီခို၊ ေမာ္ခီး၊ ေတာင္ငူ၊ ဇရပ္ၾကီး နယ္ေျမအတြင္း Force
– 136 ႏွင့္အတူ… သူတုိ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကုိ ေတာ္လွန္ခဲ့ရ၏။
(၃)
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးသည့္ေနာက္ သူသည္ UMP ဟု ေခၚသည့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္သို႔
ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က …. ျမန္မာျပည္ရွိ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားတြင္ … ကႏၵီေဆြးေႏြးပြဲအရ
ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္တပ္ရင္းမ်ား ရွိ၏။ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႔မ်ား … ေသာင္းက်န္းမႈ
ႏွိမ္ႏွင္ေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ား … ႏွင္႔ KNDO ၊ MNDO တပ္ဖြဲ႔မ်ား ရွိသည္။
ၿပီးလွ်င္ ….. ရွမ္းပုလိပ္တပ္မ်ားႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္တုိ႔ ရွိၾက၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း
ဦးေဆာင္သည့္ ဖဆပလ သည္ တမ်ဳိးသားလံုး လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံႏွင့္
လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ လန္ဒန္သို႔သြားၿပီး
ၿဗိတိသွ်နန္းရင္းဝန္ အက္တလီႏွင့္ ေဆြးေႏြး၏။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိ၏။
အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားက အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ျမင့္တက္ေနသည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၅ ရက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရွိ `ဗင္တန္` ခန္းမ၌ ကရင္အမ်ဳိးသား
ကြန္ကရက္ က်င္းပ၏။ ကရင္အမ်ဳိးသား ကိုယ္စားလွယ္ ၇ဝဝ ခန္႔ တက္ေရာက္ၾက၏။
ထုိကြန္ကရက္၌ ကရင္ဗဟိုအစည္းအ႐ုံး KCO ႏွင့္ ကရင္လူငယ္မ်ား အစည္းအ႐ုံး KYO ေပါင္း၍
ကရင့္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး KNU ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၃ ရက္ႏွင့္ ၄
ရက္ေန႔မ်ားတြင္ KNU မွ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၌ ညီလာခံတရပ္ ေခၚယူခဲ့၏။ ေမာ္လၿမိဳင္ညီလာခံမွ
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကုိ လက္မခံေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့၏။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု
အေျခခံဥပေဒသည္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ ေက်နပ္လံုေလာက္သည့္ ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္
ကရင္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရး မပါရွိဟု ဆိုၾကသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီတံပိုးေအာက္က
လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာခဲ့၏။ ဖဆပလ ဦးေဆာင္သည့္ လြတ္လပ္ေရး
အစုိးရအဖဲြ႔ ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ကရင္အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးၾကီးႏွင့္
သရာသာထိုက သထံုၿမိဳ႕နယ္ အင္းဝိုင္းရြာ လူထုအစည္းအေဝးတြင္ ကရင္ျပည္နယ္
သီးျခားရရွိေရး တရားမ်ား ေဟာၾက၏။ KNDO ကလည္း ၃ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲႏွင့္ ကရင္ျပန္နယ္
သီးျခား ဖြဲ႔စည္းေပးရန္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ ထုတ္၏။ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆုိ္မႈမ်ားက
ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ေနထုိင္သည့္ ေနရာေဒသတုိင္း၌ ထုတ္ေဖာ္ျပသ၍ လႈပ္ရွားလာၾက၏။
`ကရင္ျပည္နယ္ ခ်က္ခ်င္းေပး`
`ကရင္တက်ပ္ ဗမာတက်ပ္ ခ်က္ခ်င္းျပ`
`လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္း အလုိမရွိ`
` ျပည္တြင္းစစ္ အလုိမရွိ`
(၄)
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔….။
အင္းစိန္စစ္မ်က္ႏွာမွ စ၍ လက္နက္ကိုင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသည္ တရားဝင္ စတင္ခဲ့၏။
ထိုမတုိင္မီကမူ …. အခ်ဳိ႕ေဒသမ်ားတြင္ KNDO ႏွင့္ ကရင္ စစ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ား၏
လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္မ်ား ရွိခဲ့၏။ KNU ႏွင့္ KNDO တခုလံုးအေနႏွင့္ မဟုတ္ …..။
ေစာဘဦးၾကီး၊ မန္းဘဇံ၊ သရာသာထုိ စသည့္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျဖစ္ေပၚေနသည့္
ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရန္ ဖဆပလ ႏွင့္
ညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေနၾကေသး၏။ မရ….။
သမိုင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတး မေရးဖြဲ႕….။ လက္နက္၊ ျပာပံု၊ ယမ္းေငြ႔ႏွင့္ ေသြးပင္လယ္ ေရးထုိး၏။
(၅)
တပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး မင္းေမာင္ (ေနာင္ KNU ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေမာင္) ဦးစီးသည့္
ကရင့္ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၁) သည္ ေတာင္ငူကို သိမ္း၏။ ၿပီးလွ်င္ … သံေတာင္၊ ဒိုက္ဦး၊
ေညာင္ေလးပင္၊ ပဲခူးရွိ KNDO တပ္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အင္းစိန္ စစ္မ်က္ႏွာသို႔ ဆင္းလာ၏။
တပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီးျမေမာင္ (ေနာင္ KNU ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမေမာင္) ဦးစီးသည့္ ကရင့္ေသနတ္ကိုင္
တပ္ရင္း (၂) သည္လည္း ျပည္ကုိ သိမ္းပိုက္ၿပီး ရန္ကုန္-ျပည္လမ္းအတုိင္း အင္းစိန္
စစ္မ်က္ႏွာသို႔ ခ်ီလာ၏။
ဦးႏု၏ ဖဆပလ အစိုးရကား … ရန္ကုန္ ၇ မိုင္ပတ္လည္တြင္သာ ႐ုံးစိုက္၍ အာဏာစစ္ကုိ
ျဖန္႔ထားႏုိင္ေတာ့၏။
သူသည္ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး စတင္သည္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္ (UMP) မွ
ထြက္၍ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသို႔ ဝင္ခဲ့၏။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ `သံလြင္`
တပ္ရင္းကုိ ဖြဲ႔၏။ သံလြင္တပ္ရင္းတြင္ သူသည္ တပ္ၾကပ္ၾကီး အဆင့္ႏွင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္၏။
သံလြင္တပ္ရင္းက ေညာင္ေလးပင္၊ ဒိုက္ဦးနယ္မ်ားတြင္ တုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲရသည္။ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္
ေႏြဦးအထိ ျဖစ္သည္။ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ သၾကၤန္မက်မီတြင္ သူတုိ႔၏ သံလြင္တပ္ရင္းကုိ
ေညာင္ေလးပင္မွ ဘီးလင္း၊ က်ဳိက္ထုိဘက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ရန္ တာဝန္ေပး၏။ ထုိအခ်ိန္၌ သူသည္
သံလြင္တပ္ရင္းတြင္ တပ္ခြဲမႉး တေယာက္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည္။
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ ・ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ
(သို႔မဟုတ္) စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ အပိုင္း(၂)
၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၇ ရက္ေန႔မွ ၁၉ ရက္ေန႔အထိ ကရင္အမ်ဳိးသား ကြန္ကရက္ကုိ
ဖာပြန္တြင္ က်င္းပ၏။ ေစာဘဦးၾကီးကိုယ္တိုင္ ကြန္ကရက္ကုိ ဦးေဆာင္၏။ ေတာင္ငူခ႐ိုင္၊
ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင္၊ သထံုခ႐ိုင္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ခ႐ိုင္၊ ၿမိတ္-ထားဝယ္ခ႐ုိင္ႏွင့္
ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတုိင္းတို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။ ေစာဘဦးၾကီးက သဘာပတိ
အဖြင့္မိန္႔ခြန္း ေခြ်သည္။
“ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအားလံုး ရန္ကုန္သို႔ ဆင္းၿပီး၊ လည္စင္းမခံသေရြ႔
ေတာ္လွန္ေရးဟာ မက်ဆံုးဘူး …. ကရင္ျပည္ ရဖုိ႔အတြက္က နည္းလမ္း ၃ ခု ရွိတယ္။
တစ္က … ရသင့္ရထုိက္တာကို အုပ္စုိးသူက ႐ိုး႐ုိးသားသားနဲ႔ ေပးလုိ႔ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကလည္း
ဘယ္ေတာ့မွ အုပ္စုိးသူဟာ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။
ႏွစ္က …. တုိက္ယူလုိ႔ ရတာျဖစ္တယ္။
သံုးက … ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနေၾကာင့္ ရတာျဖစ္တယ္။
ဒီအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔က တမ်ဳိးသားလုံးက ဒီမူ ၄ ခ်က္ကို လုိက္နာၾကဖို႔ လိုမယ္“
“လက္နက္ခ်စကား မေျပာရ“
“ကရင္ျပည္ၾကီး ျပည့္စံုရမည္“
“ကရင့္လက္နက္ ကရင့္လက္ထဲမွာ ရွိရမည္“
“ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးပိုင္ခြင့္ ရွိရမည္“
(၇)
၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေစာဘဦးၾကီးႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စုိင္းေကတုိ႔ တုိက္ပြဲအတြင္း
က်ဆံုးခဲ့ၾက၏။ ေစာဘဦးၾကီး က်ဆံုးၿပီးေနာက္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း
ေခါင္းေဆာင္အခက္အခဲ ရွိလာ၏။ မန္းဘဇံႏွင့္ ေစာဟံတာသာေမႊးတုိ႔က ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတြင္
ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ေနၾကရၿပီး အေရွ႕တုိင္းသို႔ မလာႏုိင္ၾကေသး….။ ထို႔အတြက္ …
အေရွ႕တုိင္းတြင္ Kaw Thoo Lei Government Body (K.G.B) ဖြဲ႔ၿပီး ဦးေဆာင္မႈ
တည္ေဆာက္ရ၏။
၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ အေရွ႕တုိင္းသို႔ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတုိင္းမွ ေစာဟန္တာသာေမႊး ေရာက္ရွိလာၿပီး
(KGB) ကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ …. ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (KRC) ဖြဲ႔၏။ (KRC)
တြင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ထမ္းေဆာင္၏။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ (KAF) ကုိ ဖ်က္သိမ္းၿပီး၊ ကရင့္
ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (KPLA) ႏွင့္ ကရင့္ ျပည္သူ႔ေျပာက္က်ား တပ္ဖြဲ႔ (KPGF)
တို႔ကို ဖြဲ႔စည္းျပန္သည္။
သူသည္ ေစာဟန္တာသာေမႊး အသစ္ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည့္ (KPLA) တပ္ရင္း (၁) တြင္
တပ္ရင္းမႉးအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္း ခံရ၏။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ တပ္မ်ား၏ ဦးစီးခ်ဳပ္မွာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေမာင္ ျဖစ္သည္။
(၈)
တပ္မဟာ (၆) ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီးဘက္တြင္ တာဝန္က်သည့္ တပ္ရင္းမႉး ထြန္းၿငိမ္း ရန္သူ႔ထံသို႔
လက္နက္ခ် ဝင္ေရာက္သြား၏။ ဖားအံဘက္မွလည္း Light Brigade မွ တပ္ရင္းမႉး စံေဘာ္
လက္နက္ခ်ျပန္သည္။ အျခား တပ္ရင္းမ်ားမွလည္း ၁ဝ ေယာက္ ….အေယာက္ ၂ဝ စသည္ျဖင့္
လက္နက္ခ်ၾက၏။ ထိုအခ်ိန္၌ … သူ၏ တပ္ရင္းသည္ ဖားအံခ႐ိုင္ ပိုင္က်ဳံဘက္တြင္
အေျချပဳလႈပ္ရွားလ်က္ ရွိသည္။ ရန္သူတပ္မွ တပ္ရင္းမႉး ဒုဗိုလ္မႉးၾကီး ယဥ္ေအးသည္ သူ႔ထံသို႔
စာေရး၏။
“အခု ကရင္ျပည္နယ္ကို ေပးလုိက္ၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္နယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္မယ့္တပ္
မရွိပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ဆီ ျပန္လာၿပီး ပူးေပါင္းလိုက္ပါ။ ျပည္နယ္လံုၿခံဳေရးတာဝန္ကို
ခင္ဗ်ားတုိ႔လက္ထဲ အပ္မယ္။ ဒါၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႔ ဗမာတပ္ေတြဟာ ရန္ကုန္မွာပဲ ျပန္ေနမယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဗမာတပ္ကို ေတြ႔ခ်င္ရင္ ရန္ကုန္ကို သြားမွ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္“
ယဥ္ေအး၏ စာကို ရလွ်င္ သူႏွင့္ သူ႔တပ္မႉးမ်ား တုိင္ပင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုး …. ရန္သူ၏
ေျပာၾကားခ်က္ ဟုတ္၊ မဟုတ္… ။ မွန္၊ မမွန္ … သိေစရန္အတြက္ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ရန္
ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾက၏။
ရန္သူကမ္းလွမ္းသကဲ့သို႔ သူတုိ႔ သြားၾကမည္။ အေျခအေန မမွန္ပါက ျပန္၍ ရန္သူကို
ဆက္တုိက္မည္။ သို႔ႏွင့္ ….. သူ အစီအစဥ္ ဆြဲ၏။ သူ႔တပ္မွ အိမ္ေထာင္သည္ မိသားစုမ်ားကုိ
စု၍ “ေက်ာ့ေကခို“ရြာတြင္ ထား၏။ အိမ္ေထာင္သည္ မိသားစုမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္
ဗိုလ္ၾကီး ကြယ္လားကို တာဝန္ေပး၏။ တုိက္ေရခိုက္ေရ ျပည့္ဝသည့္ တပ္သား ၄ဝ ေရြးထုတ္ၿပီး
လက္နက္အျပည့္အစံုႏွင့္ “ပိတခ“ရြာတြင္ ေနရစ္ေစ၏။ ၿပီးလွ်င္ …. သူႏွင့္ ရဲေဘာ္ ၁၅ဝ
တုိ႔သည္ ရန္သူ၏ ကမ္းလွမ္းခ်က္အတုိင္း ရန္သူဗုိလ္မႉးႏွင့္ ေတြ႔ရန္ “ေမာကို“ရြာသို႔
ထြက္ခဲ့ၾက၏။ “ေမာကို“ ရြာတြင္ ရန္သူတပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗုိလ္မႉးၾကီးယဥ္ေအးႏွင့္ ေတြ႔၏။
ပထမ …. ဗိုလ္ယဥ္ေအးသည္ သူတုိ႔ကို ေမာကိုတြင္ တညအိပ္ေစၿပီးမွ ဖားအံသို႔သြားရန္
ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔တပ္အင္အားကို ၾကည့္ၿပီး စုိးရိမ္လာသည္ႏွင့္ တူ၏။ ေမာကိုတြင္
ညမအိပ္ေတာ့ဘဲ ….. ဖားအံသို႔ ညတြင္းခ်င္းသြားရန္ စီစဥ္ေတာ့သည္။ ဖားအံသို႔ သူတုိ႔အဖြဲ႔ ည ၈
နာရီခန္႔တြင္ ေရာက္၏။ သူတုိ႔ကုိ …. ေရတပ္မွ စစ္သေဘၤာတစီးႏွင့္အျပည့္ ရန္သူ႔ စစ္သားတုိ႔က
ဝုိင္းထားလိုက္ၾကသည္။
ေနာက္တေန႔ နံနက္မွာပင္ ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီးယဥ္ေအး၏ ကိုယ္ေရးအရာရွိ စစ္ဗိုလ္တေယာက္ သူႏွင့္
လာေတြ႔၏။ သူတို႔ကို လက္နက္ခ်ရန္ လာေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူက …… “ခင္ဗ်ားတို႔
စာေရးတုန္းကေတာ့ တမ်ဳိး၊ လာပူးေပါင္းရင္ ကရင္ျပည္နယ္ ျပန္အပ္မယ္ဆုိ။ အခုေတာ့
လက္နက္ခ်ခိုင္းေနတယ္။ ဒါ …. ဘာသေဘာလဲ“
ရန္သူ႔စစ္ဗုိလ္က …. “မပူပါနဲ႔၊ ခဏေလးပါ။ လူထုအျမင္ေကာင္းေအာင္ လက္နက္ခ်ၿပီး
ဓာတ္ပံု႐ိုက္မယ္။ ၿပီးရင္ လက္နက္ေတြ ျပန္ေပးမယ္“ ဟု ေျပာ၏။ ဤသို႔ႏွင့္ …. သူတုိ႔၏
လက္နက္ခ်ပြဲ အခမ္းအနားကို ဖားအံတြင္ ျပဳလုပ္၏။ အခမ္းအနားတြင္ သူ႔ကုိ
မိန္႔ခြန္းေျပာေစသည္။
“က်ေနာ္တို႔ဟာ အစုိးရကို ေတာ္လွန္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အခု က်ေနာ္ ဒီကိုေရာက္လာေတာ့
ဗမာ့တပ္မေတာ္ တပ္မႉးၾကီးေတြက က်ေနာ္တို႔ကို တကယ့္ ညီအကိုရင္းလို ဆက္ဆံတာကို
ေတြ႔ရလုိ႔ မ်ားစြာ ေက်နပ္အားရမိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အခု ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ျပႆနာဟာ
ျပည္တြင္းေရးျပႆနာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီျပႆနာကို ညီအကိုအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုေျဖရွင္းရင္
ရပါတယ္။ ေတြ႔ဆံုေျဖရွင္းၾကဖို႔ပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဒီလိုမလုပ္ဘဲ
တ႐ုတ္ျဖဴေတြကို ေခၚလာတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္တုိ႔ သေဘာမတူႏို္င္ပါ။ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း
ျဖစ္တဲ့ျပႆနာဟာ အခ်င္းခ်င္းပဲ ေျဖရွင္းသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အခုလို
ဒီကိုေရာက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ ေကာ္သူးေလနဲ႔အတူ ေနခဲ့တုန္းက က်ေရာက္တဲ့
တာဝန္ကို တိတိက်က် လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ အစုိးရတပ္ကို ရဲရဲပဲ တုိက္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့
အစိုးဘက္ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီး အစိုးရကို ျပန္ၿပီး အက်ဳိးျပဳသြားမွာပဲ။ က်ေရာက္တဲ့ တာဝန္ကို
အေကာင္းဆံုး လုပ္သြားပါ့မယ္“
သူ၏ မိန္႔ခြန္းထဲတြင္ ဤသို႔ ထည့္ေျပာလိုက္သျဖင့္ ရန္သူစစ္ဗုိလ္သည္ သေဘာက်၏။
လက္နက္ခ်ပြဲ အခမ္းအနားၿပီးၿပီ။ သူတုိ႔၏ လက္နက္မ်ားကိုမူ ရန္သူက ျပန္မေပးေသး….။
ျပႆနာေတာ့ ရွိလာၿပီ။ သူက …. တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္ယဥ္ေအးႏွင့္ ေတြ႔ၿပီး သူ၏ လက္နက္မ်ား
ျပန္ေတာင္း၏။
ဗုိလ္ယဥ္ေအးက …. “က်ေနာ္တုိ႔ ႒ာနခ်ဳပ္မွာ အမိန္႔ရွိထားတယ္။ လက္နက္ခ်ေတြကို
ေအာ္တိုမတ္တစ္ ေသနတ္ေတြ ျပန္မေပးရဘူး။ ႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္ပဲ တပ္ဆင္ရမယ္“ ဟူ၍
ရွင္းျပ၏။
သူက …. “အခု ေကာ္သူးေလေတြဟာ လက္နက္ေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ အစုိးရကို
ေကာင္းေကာင္း အက်ဳိးျပဳခ်င္တာပဲ။ ဒီလိုအက်ဳိးျပဳႏိုင္ဖုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔က သေဘာမတူဘူး။
အားမေပးဘူးဆုိရင္လည္း လက္နက္ကို ျပန္မေပးပါနဲ႔။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း စစ္သားမလုပ္ဘူး။
အရပ္သား႐ိုး႐ုိးပဲ လုပ္တာေကာင္းပါတယ္“
သူ႔စကားေၾကာင့္ ရန္သူ႔စစ္ဗုိလ္သည္ အက်ပ္ေတြ႔သြား၏။ သူ မေျဖရွင္းႏုိင္။ ႒ာနခ်ဳပ္သို႔
ေမးျမန္းၿပီး အေၾကာင္းျပန္ပါမည္ဟူ၍ သူ႔ကို စကားျပန္၏။ ၂ ရက္ခန္႔ ၾကာသည့္အခါ၌
ရန္သူတပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗုိလ္မႉးၾကီး ယဥ္ေအးသည္ သူ႔ထံသို႔ လာၿပီး၊ ႒ာနခ်ဳပ္မွ
အေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္ကို ေျပာျပ၏။
“ဌာနခ်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို လက္နက္အားလံုး ျပန္ေပးဖုိ႔ အမိန္႔ရၿပီ။ ဌာနခ်ဳပ္က ေျပာပါေသးတယ္၊
ဘိုျမဟာ အေရွ႕တုိင္းက ကရင္ျဖစ္တယ္၊ ႐ိုးသားတယ္။ အေရွ႕တုိင္းကို
ပ်က္စီးေအာင္လာလုပ္တာက ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚက ကရင္ေတြ ျဖစ္တယ္“
ရန္သူသည္ သူတုိ႔အေပၚ ယံုၾကည္မႈရွိလာသည္ဟု ထင္၏။ ပိုမို ယံုၾကည္မႈ ရွိလာေစရန္ သူက
သူႏွင့္ သူ႔ရဲေဘာ္မ်ား ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ ၾကည့္႐ႈလိုေၾကာင္း ေျပာသည္။
ရန္သူသည္ သူတုိ႔ကို ေနာက္ေန႔တြင္ပင္ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ပို႔ေပး၏။ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္
အထူးဧည့္သည္အျဖစ္ ထား၏။ သူတုိ႔၏ စက္ယႏၲရားမ်ားကို လိုက္ျပ၏။ စစ္သေဘၤာမ်ား၊
သံခ်ပ္ကာကားမ်ားႏွင့္ လက္နက္ၾကီးအမ်ဳိးမ်ဳိး ျပ၏။ မသိမသာ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေမာ္လၿမိဳင္မွာ သူတုိ႔ ရွိေနစဥ္မွာပင္ … ရန္သူ ဗဟိုစစ္႒ာနခ်ဳပ္မွ ေမာ္လၿမိဳင္ရွိ
ရန္သူတပ္မဟာမႉးထံသို႔ ေၾကးနန္းဝင္လာ၏။
“ဘုိျမအား ေနရပ္သို႔ အျမန္ျပန္ပို႔ရန္ “
“ဘုိျမ မရွိခိုက္ ယင္းေဒသတြင္ ဓားျပမ်ား ေသာင္းက်န္းေနသည္“
ရန္သူ႔တပ္မဟာမႉးက သူတုိ႔ကုိ ေရတပ္သေဘၤာႏွင့္ပင္ “က႐ႈတူး“ သို႔ လုိက္ပို႔၏။
“က႐ႈတူး“မွ “ျမပတဲ“သို႔ ေျခလ်င္ခရီး ဆက္၏။ ရန္သူ႔တပ္မဟာမႉးက သူႏွင့္ ခြဲခါနီးတြင္
….
“ခင္ဗ်ားဟာ သူပုန္ျဖစ္ေပမယ့္ သမိုင္းေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး
ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းေတြ ရတယ္။ ပုလိပ္႐ုံးမွာလည္း ေကာင္းတဲ့မွတ္တမ္း ရွိတယ္“ ဟူ၍
ေျပာသြားခဲ့ေသး၏။
ေနာက္ေန႔တြင္ပင္ သူသည္ KPLA တပ္မႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ “တာကေပၚ“ ထံသို႔ ျပန္သြားခဲ့၏။
သူပုန္တပ္သား ျပန္ျဖစ္သြား၏။ စုစုေပါင္း ၁၅ ရက္ၾကာ လက္နက္ခ်ခဲ့ျခင္း….။
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္)
စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ – အပိုင္း (၃)
မင္းဟန္ | တနလၤာေန႔၊ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၁၄ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ေဆာင္းပါး
(၉)
၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ေကာ္သူ႔ေလ ျပည္လံုးဆုိင္ရာ ကြန္ကရက္အား ေရႊက်င္ၿမိဳ႕နယ္
“ေမာကို“တြင္ က်င္းပ၏။ ကြန္ကရက္ကုိယ္စားလွယ္ တဦးအျဖစ္ သူလည္း တတ္ေရာက္ရ၏။
ေစာဟန္တာသာေမႊး၊ မန္းဘဇံတုိ႔က ဦးေဆာင္၍ ကြန္ကရက္အား က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။
ကြန္ကရက္တြင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လမ္းစဥ္သစ္တရပ္ မန္းဘဇံမွ တင္၏။
“ဒုတိယလမ္းစဥ္“ဟု အမည္ေပး၏။
၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ခဲ့သည့္ လက္နက္ကိုင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကား …. ကရင္ျပည္
ရရွိေရးႏွင့္ ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ဟူ၍သာ ဦးတည္ခ်က္ ရွိခဲ့၏။ လမ္းစဥ္၊
လုပ္ငန္းစဥ္ဟူ၍ မရွိခဲ့….။ ဦးတည္ခ်က္တြင္သာ ရပ္ေနခဲ့၏။
ဒုတိယလမ္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြန္ကရက္တြင္ အၾကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးၾက၏။
လည္ပင္းေၾကာၾကီးမ်ား ေထာင္၍ ျငင္းခုန္ၾကသည္။ အေရွ႕တုိင္းရွိ ေတာ္လွန္ေရး
အင္အားစုမ်ားက …. လက္ဝဲယိမ္းေသာ လမ္းစဥ္ဟူ၍ လက္မခံခ်င္ၾက….။
ေစာဟန္တာသာေမႊးကမူ လက္ယာႏိုင္ငံမ်ား၏ အကူအညီအေထာက္အပံ့မ်ား ေမွ်ာ္ကိုး၍
ကြန္ကရက္တြင္ ဒုတိယလမ္းစဥ္ကုိ ျငင္းဆုိေနျခင္းျဖစ္၏။ ယခင္ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚတြင္ ရွိခဲ့စဥ္ကမူ
…. မန္းဘဇံႏွင့္ အတူတြဲ၍ ဤလမ္းစဥ္ကုိ ေဆြးေႏြးခဲ့၊ တုိင္ပင္ခဲ့၊ နည္းလမ္းရွာခဲ့ ….
ေရးဆြဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္၏။ “ဝိတ္ေထာင္“ ကြန္ဖရင့္တြင္ပင္ အဆိုျပဳတင္သြင္းခဲ့ၾကေသး၏။
ကြန္ကရက္သည္ တရက္ၿပီးတရက္ ၾကာျမင့္လာ၏။ တေန႔၊ တေန႔… စာတမ္းမ်ား ေဆြးေႏြးရာ၏
“ဝါက်“တေၾကာင္း၊ “ေဝါဟာရ“တလုံုး ျငင္းခံုရင္းႏွင့္ တေန႔ကုန္၏။ ျငင္းခံုရင္းႏွင့္ပင္ ၿပီး၏။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်၍မရ….။
ေနာက္ဆံုး…. မန္းဘဇံက ဒီလမ္းစဥ္ကို ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတြင္ စမ္းသပ္က်င့္သံုးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆုိရမည္။ ဤအတြက္ အေရွ႕တုိင္းတြင္လည္း ဒီလမ္းစဥ္ကို ၃-ႏွစ္
စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ပါ။ မေအာင္ျမင္ရင္ ျပင္ႏုိင္ပါသည္ဟူ ၍ တင္ျပေဆြးေႏြးမွ လမ္းစဥ္ကုိ
စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ရန္ဟူ၍ ကြန္ကရက္က အတည္ျပဳလုိက္၏။
(၁ဝ)
၁၉၆၃ ခုႏွစ္တြင္ “ကေဆာဝါး“၌ ကရင့္အမ်ဳိးသား ကြန္ကရက္ က်င္းပ၏။ “ေမာကို“
ကြန္ကရက္မွစ၍ အပ္ရာထင္ခဲ့ေသာ KRC ႏွင့္ KNUP သည္ “ကေဆာဝါး“တြင္မူ
သိသိသာသာပင္ ကြဲေတာ့၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးသည္ သူကိုယ္တုိင္ ပါဝင္ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ “
ဒုတိယလမ္းစဥ္“ကုိ ဆန္႔က်င္ေဝဖန္သည္။ ကြန္ကရက္တြင္ အမ်ားစု၏ သေဘာထားကိုပင္
မေလးစားဘဲ …ခြဲထြက္၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္အတူ ပဒိုေဝေသာ၊ ပဒိုဖုိးေညာ၊
ပဒုိေဝရီေက်ာ္စသည့္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားပါၿပီး တပ္ဖက္ကမူ …..ဗိုလ္လင္းထင္၊
ဗိုလ္မုိးဇက္တို႔၏ တပ္မဟာ (၅)ႏွင့္ ဗိုလ္ထရႈးမင္း၏ တပ္မဟာ (၃) တုိ႔ ပါသြားၾက၏။
ထုိသုိ႔ ….ကြန္ကရက္အတြင္း ကြဲၿပဲသည့္အခ်ိန္၌ သူသည္ Zone Commander တာဝန္ႏွင့္
တပ္မဟာ (၆) တပ္မဟာ (၇) ႏွင့္ တပ္ရင္း (၂ဝ) နယ္ေျမမ်ားအတြင္း ကြပ္ကဲ၍
စစ္ေရးဆင္ႏႊဲေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သူ႔အား…. ေၾကးနန္းႏွင့္ လွမ္းေခၚၾက၏။
မန္းဘဇံကလည္း ေခၚသည္။ ေစာဟန္တာသာေမႊးမွလည္း ေခၚ၏။ သူသည္ႏွစ္ေယာက္စလံုးႏွင့္
ေတြ႔ရန္ တက္လာခဲ့၏။
ေစာဟန္တာသာေမႊးက “ေနာ္ယိုထာ“ရြာတြင္ ရွိေန၏။ သူ “ေနာ္ယုိထာ“ သို႔ တက္လာၿပီး
ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္ အရင္ေတြ႔၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးက သူ႔ကုိ ေတြ႔လွ်င္ ….
“ေဟ့ ….ဗိုလ္ျမ၊ မင္း ဘယ္ဘက္ကေနမလဲ….“ ဟု တိုတုိပင္ ေမး၏။
သူကလည္း … “ မေျပာတတ္ေသးဘူးေလ။ က်ေနာ္ မန္းဘဇံဆီ သြားၾကည့္အံုးမယ္။ ၿပီးမွ …
ခင္ဗ်ားကို ျပန္လာေျပာမယ္“
သူႏွင့္ ေစာဟန္တာသာေမႊးတို႔ ေတြ႔ဆံုျခင္းက ဤမွ်ပင္…။ ၿပီးလွ်င္…သူသည္ မန္းဘဇံႏွင့္
ေတြ႔ရန္“ေဆာမီးလူး“ရြာသို႔ ထြက္ခြာခဲ့၏။ မန္းဘဇံက “ေဆာမီးလူး“ရြာတြင္ ရွိေန၏။
“ေဆာမီးလူး“ရြာတြင္ မန္းဘဇံႏွင့္ သူ ေတြ႔၏။ သူႏွင့္ မန္းဘဇံတုိ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည္က
တိုတိုရွင္းရွင္းႏွင့္ ဘြင္းဘြင္းပင္ …..။
“မူးဆုိးက ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပဲ။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ရင္ ခင္ဗ်ားေနာက္
က်ေနာ္ မလိုက္ဘူး။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္ လိုက္မယ္….“
သူကား မန္းဘဇံကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေျပာ၏။ “မူးဆုိး“ ဟူသည္က
ေစာဟန္တာသာေမႊးကုိ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
မန္းဘဇံက ….. “အားကြာ ….မူးဆုိးက ငါ့ကို သက္သက္ပ်က္စီးေအာင္ ေျပာတာပဲ။ ငါ
ကြန္ျမဴနစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အၿမဲတမ္း ဘုရားရွိခိုးတာပဲ“
“ေအး….ေကာင္းပါၿပီ။ ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္မဟုတ္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေနာက္ က်ေနာ္ လိုက္မယ္။
ခင္ဗ်ား ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္လာတဲ့ တေန႔မွာ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ ဆန္႔က်င္မွာပဲ“
သူတုိ႔၏ ေတြ႔ဆံုမႈက ဤမွ်သာ ….။ ၿပီးၿပီ။ မန္းဘဇံႏွင့္ ေတြ႔ၿပီးေနာက္ သူသည္
ေစာဟန္တာသာေမႊးထံ ျပန္လာ၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္ ေတြ႔၏။ ၿပီးလွ်င္
ေစာဟန္တာသာေမႊးကို ေျပာ၏။
“က်ေနာ္ မန္းဘဇံနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ မန္းဘဇံက သူ ကြန္ျမဴနစ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ သူ
ဘုရားရွိခိုးသားပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခု က်ေနာ္ သူ႔ေနာက္လိုက္မယ္“
“ခင္းဗ်ားကို မေထာက္ခံရတာက …. ခင္ဗ်ား အလုပ္လုပ္တာ လင္းထင္လို လူေတြသံုးတယ္။
သူတုိ႔က လိုက္ၿပီး ဓားျပတုိက္တယ္။ ျပန္ေပးလည္း ဆြဲတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြကို
ဒုကၡေပးတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္ မၾကိဳက္ပါ။ တခါက ခင္ဗ်ားအသံလႊင့္စက္
ဝယ္မယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေအာက္ေျခမွာ ေငြရွာခိုင္းတယ္။ ညႊန္ၾကားခ်က္က လူထုထံ
အကူအညီေတာင္းပါ။ ေတာင္းလို႔ မရရင္ေခ်း။ ဒါမွမရရင္ ဓားျပတုိက္ၿပီး လုယူလုိ႔ ညႊန္ၾကားတယ္။
ဒါေတြဟာ မမွန္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ မေထာက္ခံႏိုင္ပါ“
သူ႔စကားဆံုးလွ်င္ ….ေစာဟန္တာသာေမႊးက …. “အဲဒီအလုပ္ေတြ ငါ မလုပ္ပါဘူး။ အဲ့ဒါကို
လုပ္တာ ေဝေသာပဲ“
“ေဝေသာလုပ္တာ မမွန္လည္း ခင္ဗ်ား ဘာမွမေျပာဘူး။ ဒါကို က်ေနာ္ မၾကိဳက္ပါ။ မန္းဘဇံကို
ကြန္ျမဴနစ္လို႔ စြပ္စြဲၾကတယ္။ ဒါလည္း က်ေနာ္ မၾကိဳက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူက ဓားျပတုိက္ဖုိ႔
ခြင့္မျပဳဘူး။ သူ႔ကို ေထာက္ခံတာ ဒါေၾကာင့္ပဲ။ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ မၾကိဳက္တာ တျခားအေၾကာင္း
ရွိပါေသးတယ္။ လူေတြကို ဓားျပတုိက္ခိုင္းတယ္။ လူသတ္ခိုင္းတယ္။ အရင္က ခင္ဗ်ား
ေျပာခဲ့တယ္။ ဗမာဟာ မင္းတုိ႔ေယာက္ဖ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုးသတ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီအတိုင္းသာ
လိုက္သတ္ေနမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးကို ကာကြယ္လုိ႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔
လူေတြကို ဒီလိုမသတ္သင့္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီအတုိင္း သတ္ေနၾကရင္ ကရင္က ဗမာကိုသတ္၊
ဗမာကလည္း ကရင္ကိုသတ္ လုပ္ေနၾကရင္ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တုိ႔ ႐ႈံးမွာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါကိုေတာ့
မလုပ္သင့္ပါ။ က်ေနာ္တို႔က လူေကာင္းနဲ႔ လူဆုိး ခဲြျခားရမယ္။ ဗမာျပည္သူထဲမွာလည္း
ဗမာလူထုနဲ႔ ရန္သူကို ခြဲျခားရမယ္“
(၁၁)
“ကေဆာဝါး“ ကြန္ကရက္ ၿပီးသည့္ေနာက္ ….ေစာဟန္တာသာေမႊး ဦးေဆာင္သည့္ KRC
သည္ ဗိုလ္ေနဝင္းထံသို႔ လက္နက္ခ်သြားခဲ့၏။ ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္ KRC
မရွိေတာ့သည့္ေနာက္တြင္ ….မန္းဘဇံ ဦးေဆာင္သည့္ KNUP သည္ ကရင္အမ်ဳိးသား
လြတ္ေျမာက္ေရးခရီးကို “ ဒုတိယလမ္းစဥ္“ႏွင့္ အျပင္းခ်ီတက္ ပါတီတည္ေဆာက္ေရး….။
တပ္ေပါင္းစုတည္ေဆာက္ေရး….။
တပ္မေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး…။
ေတာ္လွန္ေရး ဦးေဆာင္မႈေပးရာတြင္ လူထုထက္ ေရွ႕ေရာက္လြန္းေန၍လည္း မျဖစ္။
ေရွ႕ေရာက္လြန္းပါက လူထုႏွင့္ ကင္းကြာႏုိင္၏။ လူထုထက္ ေနာက္က်န္ေနခဲ့ပါကလည္း
…လူထုေနာက္ၿမီးဆြဲအျဖစ္ က်န္ေနရစ္မည္။ မဟာေအာက္တိုဘာ ေတာ္လွန္ေရး၏
ေခါင္းေဆာင္ၾကီး “လီနင္“ မိန္႔မွာသလုိပင္ ….ဦးေဆာင္သူတုိ႔ကား …လူထုထက္ ေရွ႕လည္း
မေရာက္လြန္း၊ ေနာက္က်၍လည္း မက်န္ရစ္ေစဘဲ လူထုကုိ ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ႏိုင္ရမည္။
သူသည္ ထုိစဥ္က…. စစ္ဇံုနယ္မႉးတာဝန္ႏွင့္ ဖာပြန္ေဒသ၊ ဖားအံခ႐ိုင္၊ ဒူးပလာယာခ႐ိုင္တြင္
စစ္ေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိသည္။ ၁၉၆၄-၆၅ ႏွစ္မ်ားအတြင္း ရန္သူ၏
ပိတ္ဆို႔ထိုးစစ္ဆင္မႈက ျပင္းထန္သည္။ ဇံုနယ္စစ္႒ာနခ်ဳပ္ကုိ တေနရာရာတြင္ အတည္တက်
မထိုင္ႏိုင္။ ေန႔စဥ္လိုလုိပင္ ေရႊ႔ေျပာင္းေနရသည္။ ေရွာင္ရင္း၊ တိမ္းရင္းႏွင့္ ေျပာက္က်ားစစ္
ဆင္ရ၏။ လူထုအၾကား သြားလာရင္း သူသည္ လူထုထံမွ ညဥ္းတြားသံအခ်ဳိ႕ ၾကားလာရ၏။
“ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားျဖစ္ကုန္ၿပီ…။ဘုရား၊ တရား မရွိေတာ့ဘူး…“
ထို…ထိုေသာ အသံတုိ႔ လူထုၾကားတြင္ ဟုိမွ….သည္မွ ၾကားလာရ၏။ ဤသို႔ေသာ အသံမ်ား
ၾကားရဖန္ မ်ားလာသည့္အခါတြင္ သူသည္ ဗဟိုသို႔ တက္၍ တင္ျပရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္၏။ ဗဟိုသို႔
ႏွစ္ၾကိမ္မွ်တက္၍ သူ တင္ျပခဲ့သည္။
သူက ….ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရာတြင္ ျပင္းထန္လြန္းသည္။ ျပည္သူမ်ားက လက္မခံႏုိင္ေသး။
ျပန္ျပင္သင့္သည္။ လမ္းစဥ္ကို အနည္းငယ္ ေလွ်ာ့ခ်မွသာ ျပည္သူမ်ားက ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို
ေထာက္ခံလိမ့္မည္။ ဤသို႔…. သူ တင္ျပ၏။ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားက သူ႔တင္ျပခ်က္ကို
အေလးမထား…..။ ပို၍ပင္ နီလာသည္ဟု သူ ထင္လာ၏။ သူႏွင့္ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား
အျမင္မတူမႈမ်ား ရွိလာ၏။
ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားက ပါတီတည္ေဆာက္ေရး…. တပ္ေပါင္းစု တည္ေဆာက္ေရးတို႔ကုိ တိုး၍ …
၊ ျမႇင့္၍ တည္ေဆာက္ၾက၏။
ထိုစဥ္က …. ကရင့္လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား၏ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္မွာ ဗိုလ္တင္ဦး (ဖူးတာအဲ႔၊
ယခုကြယ္လြန္၊ ဒူးပလာယာခ႐ိုင္ ဥကၠ႒) ျဖစ္သည္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ဗုိလ္တင္ဦးမွ တုိင္းစည္း႐ုံးေရးမႉး
ဖဒိုဘသင္ (ယခု ကြယ္လြန္ ၊ KNU ဥကၠ႒ေဟာင္း) ထံသို႔ အမိန္႔ညႊန္ၾကားစာတေစာင္ ေပးပို႔၏။
ညႊန္ၾကားစာက ….
“KNU ၏ ပါတီကလပ္စည္းမ်ား ေနရာတုိင္းတြင္ ဖြဲ႔စည္းထားရွိရန္ “
“ပါတီကုိ ပိုမို၍ က်စ္လ်စ္ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္သြားရန္ “
“ပါတီေတာင့္တင္း ခိုင္မာလာသည့္အခါတြင္ စစ္ဖက္၊ နယ္ဖက္ ရာထူးတာဝန္မ်ားကုိ
ပါတီဝင္မ်ားကိုသာ ခန္႔အပ္တာဝန္ေပးသြားရန္ … ပါတီဝင္မဟုတ္သူမ်ား ဖယ္ရွားသြားရန္“
ျဖစ္သည္။
ဤညႊန္ၾကားခ်က္ အမိန္႔စာကို သူလည္း ဖတ္ရ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူသည္ စစ္ဖက္၌ စစ္တုိင္းမႉး
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနၿပီး၊ KNUP တြင္မူ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္…. သူကား KNUP
တြင္ ပါတီဝင္တဦး မဟုတ္….။ ပါတီဝင္ရန္လည္း သူ႔တြင္ ဆႏၵစိတ္ကူးမရွိ။ သူကဲ့သို႔
ပါတီဝင္မဟုတ္သည့္ လက္နက္ကိုင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားက အမ်ားအျပားပင္ရွိ၏။ ဗဟို
ညႊန္ၾကားခ်က္အေပၚ သူ …. သေဘာမက်။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိ၏။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ပါဝင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ယခုကဲ့သို႔ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ
သေဘာထားျခင္းသည္`မသင့္` ဟုလည္း သူ ေတြးထင္မိ၏။
သူ စဥ္းစားရၿပီ။ ဘာလုပ္မလဲ….။ ဤအတုိင္းဆုိလွ်င္ …. ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေနာက္သို႔
မလုိက္သင့္ေတာ့….။ သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္၏။ KNUP မွ သူ ခြဲထြက္လိုက္၏။ သူႏွင့္အတူ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရႊဆုိင္း (ယခုကြယ္လြန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရႊဆိုင္း) ၊ ဗိုလ္ကစယ္ဒုိ (ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကစယ္ဒို)
ႏွင့္ ဖဒုိသာျပည့္တို႔လည္း အတူပါလာခဲ့၏။ သူ KNUP မွ ခြဲထြက္ေၾကာင္းအား
ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္၍ ျပည္သူသို႔ ရွင္းျပခဲ့၏။
ၿပီးလွ်င္ …..“ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးေကာင္စီ“ KNLC ဖြဲ႔သည္။ ခြဲထြက္ခဲ့သည့္
လက္နက္ကိုင္ တပ္မ်ားကိုမူ “ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္“ KNLA ဟူ၍
ဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ခဲ့၏။
သူကား…. အသစ္ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည့္ KNLC တြင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူရၿပီး KNLA တြင္လည္း
စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္….အျဖစ္ စစ္ေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရျပန္သည္။
၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ေႏြဦး…..။
(၁၂)
KNUP မွ သူ ခြဲထြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ KNUP အတြင္း၌ အယူအဆေရး ပဋိပကၡသည္
ၾကီးမားလာသည္။ KNUP ကို အမ်ဳိးသားတုိးတတ္ေရးပါတီမွ အလုပ္သမားပါတီအျဖစ္
ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းရန္ ပါတီကလပ္စည္းမ်ားမွ ၾကိဳးပမ္းလာၾကသည္။ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ား
အၾကား၌လည္း အယူဝါဒေရးရာ ကြဲျပားမႈမ်ား ရွိလာၾက၏။ ပါတီအတြင္း လက္ဝဲစြန္းက်မႈကုိ
ေဝဖန္တုိက္ခိုက္ရင္း….လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ အဆင့္သို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
ထုိစဥ္ကာလ ….ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကား… သူဦးေဆာင္သည့္ ကရင့္အမ်ဳိးသား
လြတ္ေျမာက္ေရးေကာင္စီ (KNLC) က အေရွ႕တုိင္းတြင္ တသီးတျခား….။ KNUP အတြင္း၌ကား
….အယူအဆေရး တုိက္ပြဲေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း လက္နက္ကို္င္ပဋိပကၡ အဆင့္သို႔
ေရာက္ရွိေနေလ၏။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ညီညႊတ္မႈသည္ ၿပိဳကြဲေန၏။ မျဖစ္…..။ ဤသို႔
ညီညႊတ္မႈ ၿပိဳကြဲေနသ၍ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္မႈပန္းတုိင္သို႔ မည္သုိ႔မွ ခ်ီတက္ႏုိ္င္မည္
မဟုတ္။ ဤသို႔…. သူ ေတြးမိ၏။ ဆင္ျခင္မိ၏။
(၁၃)
၁၉၆၈ ….။
သူ KNUP မွ ခြဲထြက္ခဲ့ၿပီး ၂ ႏွစ္အၾကာတြင္ KNUP ဥကၠ႒ မန္းဘဇံႏွင့္ သူ ေတြ႔ဆံုရန္ ဆံုးျဖတ္၏။
မန္းဘဇံႏွင့္သူ ေတြ႔ၿပီး ညီညႊတ္ေရး တည္ေဆာက္မည္။ “ခုိမူဒဲ“တြင္ သူႏွင့္ မန္းဘဇံ
ေတြ႔ဆံုၾက၏။ ေဆြးေႏြးၾက၏။ ညီညႊတ္ေရးအတြက္ အေျဖမရေသး….။ ထပ္၍ ….ထပ္၍
ေတြ႔ၾက၏။ ေဆြးေႏြးၾက၏။ အေျဖရွာၾက၏။ “မူသယ္“
“ေသြးဘိုးထာ““ပယ္ေကာခီး“တို႔တြင္ ေတြ႔ၾက၏။ သူႏွင့္ မန္းဘဇံ ညီညႊတ္ေရးအတြက္
ေဆြးေႏြးၾကသည္ကို KNUP ထဲမွ အခ်ဳိ႕က “က်ား-သမင္“ ညီညႊတ္ေရးဟူ၍ ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳၾက၏။
“ထုိဒိုပေလာ“ေဆြးေႏြးပြဲတြင္မူ သူတုိ႔ ညီညႊတ္ေရးအတြက္ သေဘာတူညီမႈ ရရွိခဲ့၏။
အစည္းအေဝးသို႔ KNUP ဘက္မွ မန္းဘဇံ၊ ပဒိုေစာသန္းေအာင္ (KNU၊ ဒု-ဥကၠ႒ေဟာင္း၊
ကြယ္လြန္) ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ KNU အတြင္းေရးမႉး -၁၊ ကြယ္လြန္) ၊
ပဒိုဘသင္ (KNU ဥကၠ႒ေဟာင္း၊ ကြယ္လြန္)၊ ပဒိုေဂဒြဲ။ ပဒိုေဘာယူေဖာတုိ႔ တက္ေရာက္ၾက၏။
သေဘာတူညီမႈကား….ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးေကာင္စီ KNLC ကို ဖ်က္သိမ္းမည္။
မန္းဘဇံ၊ ပဒုိေစာဘသင္၊ ပဒုိေစာသန္းေအာင္၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ပဒိုေဂဒြဲႏွင့္ ပဒိုေဘာယူေဖာ က
KNUP မွ ႏုတ္ထြက္မည္။ ၿပီးလွ်င္ …. အတူပူးေပါင္း၍ “ကရင့္အမ်ဳိးသား ညီညႊတ္ေရးတပ္ဦး“
KNUF ဖြဲ႔မည္။
ေဆြးေႏြးပြဲ သေဘာတူညီခ်က္အတိုင္း KNUF ဖြဲ႔စည္းရန္ ညီလာခံတရပ္ ေခၚယူၾက၏။ ညီလာခံမွ
“ကရင္အမ်ဳိးသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးတပ္ဦး“ KNUF ဖြဲ႔စည္းလိုက္၏။ ဥကၠ႒အျဖစ္
မန္းဘဇံအား ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ၿပီး ဒု-ဥကၠ႒အျဖစ္ သူ႔ကုိ ေရြးခ်ယ္၏။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္လည္း
သူ႔ကုိ တာဝန္ေပး၏။ KNUF ဖြဲ႔စည္းၿပီး၊ ၁ ႏွစ္ၾကာသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ KNUF မွ ကရင့္အမ်ဳိးသား
အစည္းအ႐ုံး KNU ဟူ၍ အမည္ေျပာင္းလဲ ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။
(၁၄)
ဗိုလ္ေနဝင္း၏ တပ္မေတာ္သည္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရွိ KNUP ေျပာက္က်ားမ်ားကို ဝိုင္းပတ္ပိတ္ဆို႔၍
စစ္ေရးအရ ထုိးစစ္ဆင္၏။ KNUP သည္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရွိ အေျခစိုက္စခန္းမ်ား စြန္႔ခြာခဲ့ရသည္။
ပဲခူး႐ုိးမတြင္လည္း ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ သခင္သန္းထြန္း၊
သခင္ဇင္၊ သခင္ခ်စ္၊ ဗိုလ္ေဇယ် (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္) တို႔သည္ တိုက္ပြဲအတြင္း တဦးၿပီးတဦး
က်ဆံုးကုန္ၾက၏။ ရန္သူသည္ ပဲခူး႐ိုးမ ေတာင္ေပၚရွိ တုိင္းရင္းသားေက်းရြာမ်ား အဓမၼ
ေျပာင္းေရႊ႔၏။ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားကို ျဖတ္ ၄ ျဖတ္ ျဖတ္၏။ ပဲခူး႐ိုးမတြင္ ေတာ္လွန္ေရး
အေျခစိုက္စခန္းမ်ား ထားရွိရန္မလြယ္…..။ ခက္ခဲလာ၏။ အက်အဆံုးမ်ား၏။ ပဲခူး႐ိုးမတြင္
ရပ္တည္လႈပ္ရွားရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့….။ KNUP သည္ ပဲခူး႐ိုးမကုိ စြန္႔ခြာရေတာ့၏။
(၁၅)
၁၉၇၅ …ခုႏွစ္။
မိုးေႏွာင္း….။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမေမာင္ ဦးေဆာင္သည့္ KNUP တပ္ဖြဲ႔သည္ ပဲခူး႐ုိးမမွ အေရွ႕တိုင္းသို႔ ဆုတ္ခြာခဲ့ၾက၏။
KNUP မွ ေျမာက္ပိုင္းခ်ီ တပ္ဖြဲ႔သည္လည္း ပဲခူး႐ုိးမသို႔ ျပန္ေရာက္ရွိၿပီး အားလံုးစုေပါင္း၍
ဖာပြန္အနီးရွိ “ဒူးဒါးေဂး“တြင္ KNUP ကြန္ကရက္ က်င္းပ၏။ ဤကြန္ကရက္က KNUP ၏
ဆ႒မေျမာက္ ကြန္ကရက္ ျဖစ္၏။ ၿပီးလွ်င္ ….ေနာက္ဆံုးေသာ ကြန္ကရက္လည္း ျဖစ္၏။
ကြန္ကရက္ကား… KNUP ကို ဖ်က္သိမ္း၍ KNU ႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ KNUP မွ
ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း KNU ဗဟိုအဆင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ဆက္လက္
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၾက၏။
KNU သည္ ကရင့္အမ်ဳဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ေတာ္လွန္ေရးတြင္ တခုတည္းေသာ
အမ်ဳိးသားအဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ တည္ရွိလာေတာ့၏။
(၁၆)
၁၉၇၆ ခုႏွစ္…။
မာနယ္ပေလာတြင္ KNU ၏ အေရးေပၚ ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေဝး ေခၚ၏။
ျဖစ္ေပၚတုိးတက္ေနေသာ စစ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားအရ….ေခါင္းေဆာင္မႈ
အေျပာင္းအလဲ ျပဳလုပ္၏။ ဥကၠ႒ မန္းဘဇံကုိ KNU ၏ နာယကအျဖစ္ ခန္႔အပ္၏။
သူ႔ကုိ KNU ဥကၠ႒အျဖစ္ ဗဟိုေကာ္မတီက ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။ အေရွ႕တုိင္း၌ ထြက္ျပဴစ
ေနဝန္းနီနီေအာက္၌ ဖားစည္သံသည္ ေဝစည္၍ လႊင့္ပ်ံေနေတာ့၏။
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္)
စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ – အပိုင္း(၄)
မင္းဟန္ | အဂၤါေန႔၊ ဧၿပီလ ၂၁ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၃၁ မိနစ္ ေဆာင္းပါး
(၁၇)
KNU ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ၿပီး ၁၉ ႏွစ္ၾကာသည့္ အခ်ိန္တြင္ သူ႔အတြက္ အၾကီးမားဆံုး
စိန္ေခၚမႈၾကီးကုိ ရင္ဆုိင္ရ၏။ သူ႔အတြက္တြင္မဟုတ္ …. KNU အတြက္လည္း ၾကီးမားေသာ
စိန္ေခၚမႈတရပ္ဟု ဆိုရမည္။
စိန္ေခၚမႈက “သုမြဲထ“ ျမစ္ဆံုတြင္ ဗဟိုျပဳျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္အတြက္ “သုမြဲထ“ စိန္ေခၚမႈဟု
ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳရမည္။ သုမြဲထက သံလြင္ႏွင့္ ေသာင္းရင္းဆံုရာ သံလြင္ျမစ္၏ အေနာက္ဘက္ကမ္းတြင္
ရွိ၏။ မာနယ္ပေလာ ခုခံေရးစစ္တြင္ စစ္ေရးအရ အေရးပါေသာ အရပ္ျဖစ္သည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးတြင္ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနသည္ မာနယ္ပေလာသို႔ၾကြၿပီး သူႏွင့္
ေတြ႔၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. သုမြဲထျမစ္ဆံု၌ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္၍ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား
ေဆာင္ရြက္လိုေၾကာင္း ျမြက္ၾကား၏။ သူကလည္း KNU ၏ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္
မူဝါဒအရ ခြင့္ျပဳ၏။ သို႔ေသာ္ ….ျခြင္းခ်က္ေတာ့ပါသည္။ ျခြင္းခ်က္က ….စစ္ေရးအရ
အခ်က္အခ်ာက်ေသာ ေနရာျဖစ္၍ ကန္႔သတ္ခ်က္ ထည့္ရျခင္းျဖစ္သည္။
“ေစတီကုိ ထံုးသကၤန္း ကပ္လႉျခင္း မျပဳရန္“
“ေက်ာင္း၊ ဇရပ္တို႔ကို သြပ္မိုးျခင္း မျပဳရန္“
“မေအးခ်မ္းေသးေသာ ေဒသျဖစ္၍ တဖက္ႏုိင္ငံမွတဆင့္ ဒကာ၊ ဒါယိကာမမ်ား
လာေရာက္ပူေဇာ္ျခင္း မျပဳရန္“ ဟူ၍ျဖစ္သည္။
သြပ္မုိးႏွင့္ ထံုးျဖဴျဖဴေစတီတုိ႔က ရန္သူစစ္တပ္မ်ား လက္နက္ၾကီး ပစ္မွတ္မ်ားအတြက္
အေထာက္အကူျပဳရာ ေရာက္ေစမည္ဟု KNU က ယူဆ၍ မျပဳလုပ္ရန္၊ ကန္႔သတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနက မေက်နပ္…..။ တည္လိုက္၊ နားလိုက္ႏွင့္ပင္ ….၊
ျမစ္ဆံုေစတီ ထီးတင္မည့္ အေျခသို႔ ေရာက္လာ၏။
ဤအတြင္း ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္၏ အေျခအေနက KNU အဖုိ႔ သံသယပြားစရာမ်ားႏွင့္
ျဖစ္လာသည္။ သုမြဲထတြင္ ဘုရားတည္ရင္း ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ထံတြင္
မွီတင္းခိုလႈံေနၾကသည့္လူမ်ားက လူေပါင္း ၈ဝဝ၊ တေထာင္ခန္႔ ရွိမည္။ ရြာငယ္ေလးတရြာမွ်
ျဖစ္သည္။ ဤသူတုိ႔ကို ရွင္သုဇနသည္ ေန႔စဥ္ ထမင္း၊ ေဆး၊ ကြမ္း ေကြ်းေမြး၏။ ဤမွ်ေသာ
ဒကာတုိ႔ကို ရွင္သုဇန ေကြ်းေမြးႏိုင္ေအာင္ မည္သည့္ ဒကာက လႉဒါန္းေနပါသနည္း…..။ KNU
အဖုိ႔ ေတြးစရာျဖစ္လာ၏။
သုမြဲထရွိ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ရွင္ သုဇနထံ ခိုလႈံေနထုိင္ၾကသည့္ ဒကာ၊ ဒယိကာမမ်ားကို
စစ္မႈထမ္းရြက္ျခင္း၊ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးရန္
အရွင္သုဇနက ေတာင္းဆိုလာ၏။
အခ်ဳိ႕ေသာ KNLA မွ ရဲေဘာ္တပ္သားအခ်ဳိ႕ပင္ တပ္မွ စြန္႔ခြာ၍ သုမြဲထတြင္ ခိုလႈံသြားၾက၏။
ခက္ၿပီ…..။
သုမြဲထတြင္ ခိုလႈံလာၾကသည့္သူမ်ားကို ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနက
ၿမိဳင္ၾကီးငူတံဆိပ္တံုး ႏွိပ္ထားသည့္ လက္မွတ္ကဒ္ျပားမ်ား ထုတ္ေပး၏။ ဤလက္မွတ္က
ခရီးသြားလွ်င္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ကဒ္ျပားထက္ တန္ခိုးထက္၍ နဝတစစ္တပ္မ်ားက ေတြ႔လွ်င္
စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္း မရွိ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာခြင့္ ရွိ၏။ လိုအပ္လွ်င္
….အကူအညီေတာင္း၍ ရေသး၏။ ဤတြင္ …..KNLA တပ္တြင္းမွ စည္းကမ္းခ်ဳိးေဖာက္ၾကသူမ်ား၊
အျပစ္က်ဴးလြန္ၾကသူမ်ားႏွင့္ ရန္သူ၏ သူလွ်ဳိလုပ္ငန္းလုပ္ရန္ လာၾကသူမ်ားသည္ သုမြဲထသို႔
လာ၍ခိုလႈံၾက၏။ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနဂိုဏ္းသို႔ ဝင္ၾက၏။ အခ်ဳိ႕က သကၤန္းစီး၍ပင္
ေနၾက၏။ ခက္ၿပီ…..။
(၁၈)
ျပႆနာက အရွင္သုဇနသည္ ဘာသာေရးကို ခုတုံုးလုပ္၍ KNU ႏွင့္ မာနယ္ပေလာကို
လည္မ်ဳိညႇစ္ရန္အတြက္ လည္တုိင္ေပၚသို႔ လက္တင္လာျခင္းျဖစ္သည္။
KNU ဥကၠ႒ တေယာက္အေနႏွင့္ သူ ဤသို႔ ေတြးျမင္မိ၏။ လည္တုိင္ဆီသို႔ တင္လာေသာ
လက္ကုိ မည္သို႔ ဖယ္ရွားမည္နည္း….။ သူ နည္းလမ္းရွာရ၏။ ဘာသာအေရး၊ သာသနာ့အေရး၊
သံဃအေရးျဖစ္၍၊ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိ႔သာ ေျဖရွင္းၾကလွ်င္ သင့္ျမတ္မည္။ ဤသို႔ သူ
စဥ္းစားမိ၏။ ေကာ္သူေလ ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ကရင့္သံဃာေတာ္မ်ား အစည္းအ႐ုံး၏ အေရးေပၚ
သံဃာအစည္းအေဝး ေခၚယူရန္ သူ ဆံုးျဖတ္၏။
(၁၉)
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၃ ရက္ႏွင့္ ၂၄ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ မာနယ္ပေလာ၌ပင္
ကရင့္သံဃာေတာ္မ်ား အစည္းအ႐ုံး၏ အေရးေပၚ အစည္းအေဝး က်င္းပ၏။ သံဃာေတာ္
အရွင္သူျမတ္ ၁ဝ၂ ပါး တတ္ေရာက္ၾကသည္။ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ ရွင္သုဇနကိုလည္း
ပင့္ဖိတ္၏။ ရွင္သုဇနႏွင့္ ၿမိဳင္ၾကီးငူ နန္းဦးေဘးမဲ့ ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္မ်ားက
ၾကြေရာက္ၾကျခင္း မရွိ…..။ သပိတ္ေမွာက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏။ ၂ ရက္ၾကာ
သံဃာအစည္းအေဝးၾကီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၇ ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့ၾက၏။
(၁) သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရးကိစၥမ်ားကို
လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို
ထိခုိက္ပတ္သက္မႈ မရွိေစရန္။
(၂) လူပုဂိၢဳလ္မ်ားကို ရဟန္းေဘာင္သို႔ သြတ္သြင္းရာတြင္ ဗုဒၶ၏ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီ
ဆန္းစစ္သြတ္သြင္းမႈ ျပဳၾကရန္။
(၃) စစ္မက္ျဖစ္ပြားေနေသာ ေဒသမ်ားအတြင္း သာသနာျပဳျခင္း၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္
တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားရန္။
(၄) ဘာသာေရးမွတဆင့္ လူထုအတြင္း၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြင္း၊ ဘာသာအယူဝါဒ
အမ်ဳိးမ်ဳိးအတြင္း၊ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈ ပ်က္ျပားေစမည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ေရွာင္ရွားရန္။
(၅) ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြင္း၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြင္း၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ ေဒသဆိုင္ရာ
အာဏာပိုင္မ်ားအတြင္း၊ ျပႆနာၾကီးငယ္ ရွိပါက ေကာ္သူးေလ သံဃအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏
ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို လုိက္နာေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္။
(၆) သံဃာေတာ္မ်ားအတြင္း မသမာသူမ်ား ဝင္ေရာက္ျခင္း၊ ဘာသာေရး ခုတံုးလုပ္ျခင္းမ်ားကို
ဆန္႔က်င္ၾကရန္။
(၇) ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ဒကာ၊ ဒယိကာမမ်ား
ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ညိႇႏႈိင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္ – ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အစည္းအေဝး ဒုတိယေန႔တြင္မူ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနမွ သံဃာအစည္းအေဝး
သဘာပတိ ဆရာေတာ္ထံသို႔ ေပးစာတေစာင္ကို ေလွ်ာက္ထားေပးပို႔ခဲ့၏။
…. မိမိအေနႏွင့္ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္သည့္ အလုပ္မ်ား
စြန္႔လႊတ္လိုက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း….၊ ေဆာက္လုပ္ၿပီးခဲ့သည့္ ဘုရားေစတီႏွင့္
ေက်ာင္းဇရပ္တုိ႔ကိုလည္း သံဃနာယက သဘာပတိ ဆရာေတာ္ထံ အပ္ႏွံပါေၾကာင္း ….
ယခုမွစ၍ ၄၉ လတိုင္တုိင္ အဓိ႒ာန္ဝင္မည္ျဖစ္၍ ေက်ာင္းသို႔လည္း ျပန္လာေတာ့မည္
မဟုတ္ေၾကာင္း ….. ပါရွိေလ၏။
သံဃာအစည္းအေဝးကား ၿပီးေလ၏။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၇ ခ်က္ကိုလည္း ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့ေလၿပီ။
လည္မ်ဳိေပၚမွ လက္ကုိ ညင္သာစြာႏွင့္ ဖယ္ရွားႏုိင္ရန္မွာ မခက္ခဲေတာ့ ….။ သို႔ေသာ္…..။
သံဃာအစည္းအေဝးသို႔ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ မတက္ေရာက္သည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ၄၉ လ
အဓိ႒ာန္ဝင္သြားသည့္ ဂယက္တုိ႔ကား ဗုဒၶဘာသာဝင္ KNLA ရဲေဘာ္မ်ားအၾကား ေကာလာဟလ
အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ႐ိုက္ခတ္ေနျပန္၏။
“KNU က ၿမိဳင္ၾကီးငူ ဆရာေတာ္ကုိ KNU နယ္ေျမအတြင္းမွ ႏွင္ထုတ္လိုက္ၿပီ“
သတင္းမ်ားက …. အစြန္းေရာက္လိုေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ KNLA ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္
ေသြးဆူေစရာမ်ား……။
(၂ဝ)
၁၉၉၄ ခုႏွစ္။
ေဟမာန္ဦး…။
KNDO တပ္ခြဲတခြဲသည္ “မယ္ေညာပလုိး“ ခံစစ္စည္းမွ မိမိသေဘာအတိုင္း စစ္ေျမျပင္မွ
ဆုတ္ခြာၿပီး သုမြဲထသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ေနရာယူခဲ့၏။ KNDO မွ အရာခံဗိုလ္ ေက်ာ္သန္းႏွင့္
တပ္ၾကပ္ၾကီး ဖားမီးတို႔တပ္ဖြဲ႔က သုမြဲထသို႔ ခ်ီရာတြင္ လမ္း၌ တာဝန္ယူ တပ္စြဲထားၾကသည့္
KNLA တပ္မ်ားကုိ သူတုိ႔ႏွင့္ လိုက္ရန္ စည္း႐ုံး၏။ မလိုက္သည့္ ရဲေဘာ္မ်ားမွ လက္နက္မ်ား
သိမ္းၿပီး သုမြဲထသို႔ သြား၏။ ၿပီးလွ်င္ …. သုမြဲထ ျမစ္ဆံုကုိ ထိန္းသိမ္းထားလိုက္ေတာ့၏။
ေရွ႕တန္းတပ္မ ၃၃ မွ “ကရင္ေသာင္းက်န္းသူမ်ားက ၿမိဳင္ၾကီးငူ ဆရာေတာ္ အရွင္သုဇန၏
သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားအား ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေၾကာင္း“ သတင္းမ်ား ေရးသား၍ ကရင္-ျမန္မာ
ႏွစ္ဘာသာႏွင့္ ေက်းရြာမ်ား၌ ျဖန္႔ေဝ၏။ ဤအေရး၌ ….. နဝတတို႔ လက္ပါေလၿပီ။ ေအာက္တြင္မူ
“ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား“ဟူ၍ အမည္တပ္၏။
ရန္သူ၏ ေဒသခံ လႈပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းမ်ားကလည္း ဖာပြန္နယ္ရွိ ရဟန္သံဃာမ်ားႏွင့္
ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔ကုိ သုမြဲထသို႔ သြားေရာက္စု႐ုံးၾကရန္ ခိုင္းေစ၏။
ေသြးဖည္လမ္းလဲႊသည့္ ပုန္ကန္မႈသည္ စနစ္မက်စြာႏွင့္ ပီျပင္လာၿပီျဖစ္သည္။ KNLA တပ္ရင္း
၁ဝ၂ စစ္ေၾကာင္းသည္ စစ္ေၾကာင္းမႉး ဗိုလ္မႉးေက်ာ္မႉးကုိ ထိန္းသိမ္းလိုက္ၿပီး သုမြဲထတြင္
ပူးေပါင္းသြား၏။ KNLA တပ္ရင္း ၁ဝ၄ မွ အခ်ဳိ႕….. တပ္မဟာ ၇၊ တပ္မဟာ ၁ ႏွင့္ ရင္း ၂ဝ မွ
ရဲေဘာ္အခ်ဳိ႕ ….။ အခ်ဳိ႕သည္ သုမြဲထသို႔ လာေရာက္၍ ပူးေပါင္းလုိက္ၾက၏။
(၂၁)
မာနယ္ပေလာရွိ KNU ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ျဖစ္ရွိေနသည့္ အေျခအေနမ်ားအေပၚတြင္
စိတ္ေသာက ေရာက္ၾကရ၏။ ကရင္အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္း ေသြးထြက္သံယုိ ပဋိပကၡျဖစ္ရမည့္
အေရး မလုိလားၾက။ ေတာ္လွန္ေရး လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖည္ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ သူမ်ားကို
ေပ်ာ့ေျပာင္း ညင္သာစြာႏွင့္ စည္း႐ုံးရမည္ဟု သူတုိ႔ ခံယူထားၾက၏။ ဤအတြက္ ….
စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ သူ အမိန္႔ထုတ္ျပန္၏။
“KNLA တပ္မ်ားမွ ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ သူမ်ားကို လံုးဝပစ္ခတ္ျခင္း မျပဳရ…“ၿပီးလွ်င္ ….
သူကိုယ္တုိင္ ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ သုမြဲထရွိ ရဲေဘာ္မ်ားထံ စာေရးပို႔၏။ ကရင္လို ေရးသားခဲ့ျခင္း
ျဖစ္၏။
သို႔
သား၊ ေျမး၊ တပ္မႉးတပ္သားအေပါင္းတုိ႔….
ရဲေဘာ္စစ္သည္မ်ားအေနျဖင့္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို ကိုယ္ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား၍
လုပ္ကိုင္ၾကေစလိုတယ္။ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္ဘဲ ျပဳလုပ္ပါက အမွားေတြ႔မည္ ျဖစ္တတ္တယ္။
မသိသည့္ကိစၥကို ေသခ်ာစြာ ေမးျမန္းၾကေစလုိတယ္။ ေခါေတာဘုန္းၾကီး (ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္
အရွင္သုဇန) ကို မိမိတုိ႔ ႏွင္ထုတ္လိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ အဓိ႒ာန္ ၄၉ လ ဝင္မည္ဆုိၿပီး မိမိတို႔ကို
စာေရးေပးခဲ့တယ္။ ထိုကိစၥအေပၚ အျမင္မမွားေစလိုပါ။ မိမိအဖြဲ႕အစည္းမွာ ဘာသာတုိင္းကို
လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ျပဳထားတယ္။
သား၊ ေျမး၊ ရဲေဘာ္အေပါင္းတုိ႔အေနနဲ႔ မဆင္မျခင္ မလုပ္ၾကေစလိုပါ။ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔
အမ်ဳိးသားထုအေရးကို ထိခိုက္ႏုိင္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္မ်ားက မသိ၍ ေမးျမန္းလာမည္ဆုိလွ်င္
မိမိတို႔အေနနဲ႔ ရဲေဘာ္မ်ား နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပမည္ ျဖစ္တယ္။ မေက်နပ္တဲ့
အေရးကိစၥမ်ားကို တင္ျပရင္လည္း မိမိတုိ႔ စီစဥ္ေပးမည္ ျဖစ္တယ္။ တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕
ေရရွည္အက်ဳိးကို ၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ကာ လုပ္ၾကေစလိုတယ္။
မင္းတုိ႔ကိုခ်စ္ေသာ…
ဗိုလ္ခ်ဳပ္
၅.၁၂.၉၄
————-
သူကိုယ္တုိင္ လက္မွတ္ထိုးထားသည့္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ ေန႔စြဲႏွင့္စာကုိ သုမြဲထသို႔
ေပးပို႔ခဲ့ၿပီး တရက္အၾကာတြင္ သူသည္ ၇ ရက္ေန႔…၊ ေန႔စြဲႏွင့္ ဒုတိယ စာတေစာင္ ေရးပို႔ျပန္၏။
သို႔
သား၊ ေျမး၊ တပ္မႉးတပ္သားအေပါင္းတုိ႔….
အဘိုး မင္းတုိ႔ကို ေျပာခ်င္တယ္။ ေကာင္းကင္ဟာ မိုးတိမ္နဲ႔ မကင္းသလို လူေတြဟာလည္း
အျပစ္နဲ႔ မကင္းပါဘူး။ ငါ့သား ငါ့ေျမး…. မင္းတုိ႔ တေယာက္ကိုမွ ငါ အျပစ္မဆုိပါဘူး။ ငါ မင္းတုိ႔ကို
ခ်စ္တယ္။ ငါ့လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တယ္။ ငါ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တာ ၄၆ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ငါတို႔
အမ်ဳဳိးသားေတြ ေကာင္းမြန္ေအးခ်မ္းစြာ ေနရတာကို ငါ ျမင္လိုတယ္။ မင္းတုိ႔ကို ငါ့အျပစ္
ခ်ည္ေႏွာင္ထားလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ၿပီး မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔။ ငါ လံုးဝ အျပစ္မျမင္ပါဘူး။ မင္းတုိ႔ေတြ
တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာကို ငါ သိပါတယ္။ တပ္မႉးတပ္သားအေပါင္းတုိ႔ ….
အဘိုးေျပာတာကို နားေထာင္ၾကပါ။ မင္းတုိ႔ နားမေထာင္ရင္ ရန္သူကို ေကာင္းက်ဳိးျပဳသလုိ
ျဖစ္သြားမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒို႔ ကရင္တမ်ဳိးသားလံုး ရန္သူ႔ကြ်န္ေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္။ ဒို႔ ေျပာတာကို
နားေထာင္ၾကပါ။ ဒို႔ ကရင္တမ်ဳိးသားလုံး စည္းလုံးညီညႊတ္မႈ ရွိဖို႔လိုတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ရွိစြာနဲ႔
ဒို႔မ်ား စည္းစည္းလံုးလံုး၊ ေနၾကပါစို႔…။
သုခအေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းပါေစ။
မင္းတုိ႔ကို ခ်စ္ေသာ…
ဗိုလ္ခ်ဳပ္
၇၊ ၁၂၊ ၉၄။
သုမြဲထရွိ ခြဲထြက္သြားၾကသည့္ KNU တပ္ဖြဲ႔မ်ားထံသို႔ ဒုတိယေျမာက္စာကုိ သူ
ေရးပို႔ခဲ့သည့္ေန႔၌ပင္ သုမြဲထ ေသြးေျမက်ခဲ့ရ၏။
(၂၂)
တပ္ၾကပ္ၾကီး ဖားမီးသည္ အစြန္းေရာက္ ခြဲထြက္အုပ္စုတစုမွ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္သည္။
ယခင္ကမူ KNU တပ္မဟာ ၇ မွ ျဖစ္၏။ ဖားမီးက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ
လက္နက္ကိုင္တေယာက္ ျဖစ္သည္။
“ကရင့္ေသြး ဖမ္းလုိ႔မိရင္ သတ္ပစ္လုိက္“ သူ၏ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးေအာက္၌ မ်က္ႏွာကို
ကန္႔လန္႔ျဖတ္၍ စာတမ္းကုိ ေဆးမင္ေၾကာင္ထိုးထား၏။
ဖားမီးသည္ ေျမတုိက္ခန္းအတြင္း ဖမ္းဆီးထားသည့္ KNDO မွ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအး၊
မယ္လဲ့ထဂိတ္မွ ေစာကီးဒိုႏွင့္ ေသာ္လဲထမွ ဖဒိုေစာနယ္ေကာ္တို႔ကုိ လက္ျပန္ၾကိဳးမ်ား တုတ္ၿပီး
အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္ခဲ့၏။ သံလြင္ျမစ္ကမ္းေဘးသို႔ ေခၚလာ၏။ လျပည့္ေက်ာ္ တရက္ေန႔ –
လသည္ ဝင္းဝင္းပပ။ သံလြင္ျမစ္ျပင္ကို ျဖတ္တိုက္လာေသာ ေလတြင္ ႏွင္းေငြ႔တုိ႔
ယွက္၍ပါလာ၏။ ေကာင္းကင္သည္ ၾကည္လင္၍ ေတာက္ပေနသည္။ ဖားမီး၏ တပ္ဖြဲ႔က သူတုိ႔ ၃
ဦးကို စီ၍ ရပ္ေနေစ၏။ အေျခအေနကုိ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအး သိလိုက္ၿပီ။
“မင္းတုိ႔က ဒို႔ကို သတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ….. ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ပထမဦးဆံုး ဒုိ႔အားလံုး
ဆုေတာင္းလုိက္ၾကရေအာင္“ သူတုိ႔ ၃ ေယာက္လံုးက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆံုး ဆုေတာင္းခြင့္ျပဳရန္ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးက ဖားမီးကို ေျပာ၏။ ဖားမီးက အင္းမလႈပ္၊
အဲမလႈပ္…..။ ဘာမွ ျပန္မေျပာ…..။ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးက –
“ကဲ ဆုေတာင္းၾကစုိ႔….“ ဟုဆိုလွ်င္ ဝတ္ျပဳရန္ ဒူးေထာက္လိုက္၏။ ဖားမီးသည္ သူ၏
လက္တြင္းမွ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ႏွင့္ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးကို ပစ္၏။ ေနရာတြင္ပင္
လဲက်ေသဆံုးသြားသည္။ မဲလဲ့ထဂိတ္မႉး ေစာကီးဒုိသည္ ႐ုတ္တရက္ လွည့္၍ ထြက္ေျပး၏။
ဖားမီးတုိ႔အုပ္စုမွ ေစာကီးဒိုကို လွည့္၍ပစ္သည္။ ေစာကီးဒုိသည္ လက္ေမာင္းတြင္ထိ၏။
ထိသည့္အရွိန္ႏွင့္ လည္ၿပီး သံလြင္ျမစ္အတြင္းသို႔ က်သည္။ ေရစီးက သူ႔ကို ျမစ္လယ္သို႔
ဆြဲေခၚသြားသည္။ ဖဒုိေစာနယ္ေကာသည္လည္း ထုိေနရာတြင္ပင္ ဖားမီးတုိ႔၏ သတ္ျဖတ္ျခင္း
ခံလုိက္ရ၏။
သံလြင္ျမစ္အတြင္း ေသနတ္ဒဏ္ရာႏွင့္ ေမ်ာေနေသာ မဲ့လဲ့ထဂိတ္မႉး ေစာကီးဒိုကို KNU အေပၚ
သစၥာေစာင့္သိသည့္ KNLA ရဲေဘာ္မ်ားက ကယ္လိုက္ႏုိင္၏။ ဒဏ္ရာက မျပင္းထန္…..။
ေစာကီးဒိုမွတဆင့္ သုမြဲထမွ လူသတ္ပြဲကုိ မာနယ္ပေလာက သိၾကရ၏။ ေနာက္တေန႔တြင္ပင္
သူသည္ KNU ဥကၠ႒အေနျဖင့္ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ အရွင္သုဇနထံသို႔ စာေရးပို႔၏။
စာတြင္ ….“ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးလုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၿပီး
KNU အဖြဲ႔အစည္းသည္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသည္မွာ
၄၆ ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္အေနႏွင့္ …. အဖိႏွိပ္ခံ ကရင္မ်ားဘက္မွ
ရပ္တည္မည္လား…။ ဒါမွမဟုတ္ ဖိႏွိပ္သည့္ အုပ္စုိးသူ အာဏာရွင္မ်ားဘက္က ပါမည္လား…..“
ဟူ၍ ေမးခြန္းထုတ္ထား၏။ ၿမိဳင္ၾကီးငူ ဆရာေတာ္က သူ၏ စာကုိ ဖတ္၍ပင္ မၾကည့္ဟု သိရ၏။
ၿမိဳင္ၾကီးငူ၏ သေဘာထားက ရွင္း၍ေန၏။
သုမြဲထမွ ခြဲထြက္ပုန္ကန္သူ အုပ္စုမ်ားသည္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရန္ သုမြဲထသို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ ပဒိုမန္းရွာလားဖန္း၊ ပဒိုစံလႈိင္၊ ဗိုလ္မႉးၾကီး တူးတူးေလးႏွင့္ ဒုဗိုလ္မႉးၾကီး
ေဂ်ာ္နီကို မာနယ္ပေလာသို႔ ျပန္ခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ သုမြဲထ၌ပင္ ထိန္းသိမ္းထားလုိက္ျပန္၏။
သုမြဲထတြင္ ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္ေအးကုိ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီး ၄ ရက္ေျမာက္တြင္ ဖားမီးသည္ အစြန္းေရာက္
ခြဲထြက္တပ္သား ၆ဝ ခန္႔ကို စုစည္းကာ သံလြင္ကုိ ျဖတ္ကူး၍ မာနယ္ပေလာသုိ႔ ခ်ီတက္ရန္
ျပင္ဆင္၏။ သကၤန္းစမ်ားကို နဖူးတြင္ စည္း၏။ လက္တြင္ ပတ္ၾက၏။ ဤသကၤန္းစမ်ားက
သူတုိ႔ကုိ အရာရာကာကြယ္ေပးမည့္၊ “အေဆာင္လက္ဖြဲ႔“ မ်ားအလား…..။
သံဃာေတာ္အခ်ဳိ႕က ဖားမီးတို႔ကုိ မသြားရန္ တားၾက၏။ မရ….။ ေသြးၾကြေနေသာ ဖားမီးႏွင့္
အဖြဲ႔သည္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ အႏူးအညြတ္တားျမစ္ေနသည္ကုိ ဂ႐ုမျပဳၾက။
သံလြင္သည္ လႊမ္းၿခံဳထားေသာ ျမဴပုဝါကို ဖယ္ရွား၍ လူးလြန္႔လာေလၿပီ။ ျမစ္ျပင္သည္
ၾကည္ၾကည္လင္လင္….။ သဲသဲကြဲကြဲ….။ အရာရာသည္ ရွင္းေန၏။ ထင္း၍ေန၏။ ညဳိညစ္ေသာ
ျမစ္ေရသည္ ေနေရာင္ေအာက္၌ ၿပိဳးျပက္….ရႊန္းလက္ေနသည္။ စက္ေလွ ၂ စီးႏွင့္ ဖားမီးတုိ႔တပ္ဖြဲ႔
သံလြင္ကုိ ကူး၏။ တဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္၏။ မာနယ္ပေလာသည္ ဤမွာဘက္ကမ္း၌ ရွိ၏။
မာနယ္ပေလာ လံုၿခံဳေရးအတြက္ KNLA တပ္မ်ားျဖင့္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မ်ား အထပ္ထပ္ခ်ထား၏။
ဖားမီးတုိ႔အဖြဲ႔သည္ ပထမအဆင့္ လံုၿခံဳေရးဂိတ္သို႔ ေရာက္လာၾက၏။ ဂိတ္တြင္ လံုၿခံဳေရးအတြက္
KNLA မွ တပ္စိတ္တစိတ္ ခ်ထား၏။ ရဲေဘာ္ ၉ ေယာက္ရွိ၏။ သူတုိ႔က ဖားမီးတို႔ကို ဆက္၍
တက္မလာရန္ တား၏။ ျပန္ဆုတ္ရန္ ေျပာ၏။ မရ….။ ဖားမီးတုိ႔က ဆက္တက္လာၾကၿပီး
လံုၿခံဳေရးဂိတ္ကုိ ဝိုင္းလိုက္ၾကသည္။ လံုၿခံဳေရးတပ္သားမ်ားအဖို႔ အက်ပ္ေတြ႔၏။ ဗဟိုက
ခြဲထြက္သူတုိ႔ကုိ မပစ္ခတ္ရန္ အမိန္႔က ညႊန္ၾကားထားဆဲျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုး…. လံုၿခံဳေရးဂိတ္မွ
ရဲေဘာ္မ်ား ဆုတ္ခြာေပးရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾက၏။ ရဲေဘာ္ ၅ ေယာက္က ကိုယ္လြတ္ဆုတ္ခြာ
ႏိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ၄ ေယာက္ကိုမူ ဖားမီးတို႔က ဖမ္းဆီးလိုက္ၾက၏။ ဖားမီးတုိ႔က ပထမကင္းစခန္းကုိ
သိမ္းပိုက္ရမိၿပီးေနာက္ …. ေရွ႕သို႔ ဆက္တက္လာၾက၏။
(၂၃)
သုမြဲထကို အေျချပဳၿပီး ပုန္ကန္ေနသည့္ အေရးက KNU ဥကၠ႒အေနႏွင့္ သူ အေလးအနက္
စဥ္းစားရေလၿပီ။ အေျခအေနမ်ားက စကၠန္႔ႏွင့္အမွ် ပိုင္းဆစ္၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရမည့္အေရး
ျဖစ္လာၿပီ။ ျပႆနာက အပ္ႏွင့္ ထြင္ရေတာ့မည့္ အေရးဟု သူ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။
သုမြဲထကုိ တုိက္ရန္ စစ္ဆင္ေရးမႉး ဗိုလ္မႉးၾကီး ေလာဝါဒီကုိ သူ အမိန္႔ေပးလိုက္၏။
ေလာကြားလူမွ သုမြဲထကုိ လက္နက္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ပစ္တုိက္၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. ၿပီးလွ်င္ ….။ သူကား
ေလာဝါဒီကုိ အမိန္႔မ်ား ေပး၏။ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား ေပး၏။ သို႔ေသာ္ …. သူ၏ အမိန္႔ႏွင့္
ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားက “လက္ယာေသြဖည္ေသာ “ ဗဟိုေကာ္မတီ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႕အၾကား၌
လက္ေတြ႔ ျဖစ္မလာခဲ့…….။
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္)
စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ – အပိုင္း(၅)
မင္းဟန္ | ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ ၂၂ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၁၂ နာရီ ၃၅ မိနစ္ ေဆာင္းပါး
(၂၄ )
KNU ဥကၠ႒တဦးအျဖစ္ သူ တာဝန္မယူမီ ကာလမ်ားအတြင္း အုပ္စုိးသူအာဏာရွင္
အစုိးရအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ၃ ၾကိမ္တုိင္တုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးခဲ့၏။
၁၉၄၉ …..
၁၉၆ဝ …..
၁၉၆၃ ….. ႏွစ္မ်ားတြင္ ျဖစ္၏။
ပထမအၾကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲကား .. ကရင့္အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့ၿပီး ၆၄
ရက္ အၾကာတြင္ ျဖစ္သည္။ ကရင့္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားက အင္းစိန္ကို
သိမ္းထား၏။ ဦးႏု၏ ဖဆပလအစုိးရကား … ရန္ကုန္အစုိးရဟူ၍ ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳခံေနရသည့္
အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ဦးႏုက ေစာဘဦးၾကီးထံသို႔ စာပို႔၏။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚသည့္ စာျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ရွိ ၿဗိတိန္သံအမတ္ Mr
.Broke ၊ အိႏိၵယသံအမတ္ Dr. Rauf ၊ ပါကစၥတန္ သံအမတ္ Mr. M.D Ali ႏွင့္ ခရစ္ယာန္
ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဘီးေရွာ့ West တို႔က အက်ဳိးေဆာင္မ်ားကဲ့သို႔ ပါၾက၏။
ဧၿပီလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ေစာဘဦးၾကီး၊ မန္းဂ်ိန္း(စ္) ထြန္းေအာင္ႏွင့္ ေစာဘဲေလတို႔
ရန္ကုန္အစုိးရႏွင့္ ေတြ႔၏။ ရန္ကုန္အစိုးရအဖြဲ႔မွ ဦးႏု၊ ဗုိလ္ခင္ေမာင္ေလး၊ ဗုိလ္ေနဝင္းႏွင့္
ဦးခ်န္ထြန္းတို႔ ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္သည္။
ေဆြးေႏြးပြဲက …..
၁။ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားအေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆာဘဦး၏ “ကို႔မစ္ရွင္“က
စီစဥ္ေဆာင္ရြက္သြားမည္။
၂။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ၍ လက္နက္အပ္ရန္၊… ဟူ၍ (ဖ.ဆ.ပ.လ) အစိုးရက ေဆြးေႏြး၏။
ဦးႏု၏ အဆိုျပဳခ်က္ ၂ ရပ္ကုိ ေစာဘဦးၾကီးသည္ သေဘာတူလက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့၏။
ေဆြးေႏြးပြဲၿပီးေနာက္ ေစာဘဦးၾကီးက အင္းစိန္တြင္ ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍
ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ျပန္လည္၍ ရွင္းျပသည္။
ဖဆပလ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္က “လက္နက္ခ်ေရး“ ျဖစ္၍ အင္းစိန္ရွိ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက
သေဘာမတူၾက။ ေနာက္တေန႔တြင္ မန္းဘဇံကုိ ဦးႏုႏွင့္ ထပ္မံ၍ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္
ေစလႊတ္၏။ မန္းဘဇံသည္ ထုိစဥ္က KNDO ၏ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ၿပီး ပဆပလက KNDO ကုိ
မတရားအသင္း ေၾကညာထား၏။
ဧၿပီလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ မန္းဘဇံ ဦးေဆာင္ေသာ ကရင္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ဦးႏုတို႔
ေတြ႔ဆံုၾကျပန္၏။ “ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား၏ အဓိကလုိအပ္ခ်က္မွာ ကရင္ျပည္သာ ျဖစ္၏။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲစဥ္ ကရင္ျပည္ ရရွိေရးကိစၥကိုသာ ေဆြးေႏြးသြားရန္“ မန္းဘဇံက ဦးႏုထံ
တင္ျပသည္။ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက မန္းဘဇံ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ကုိ လက္မခံ….။
အပစ္ရပ္ၿပီး လက္နက္ခ်ေရးကိုသာ ေတာင္းဆို၏။ ေကာ္သူးေလက လက္မခံႏုိင္…..။
ေဆြးေႏြးပြဲက ပ်က္ေလ၏။
(၂၅)
၁၉၆ဝ၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားက ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
၁၉၆ဝ တြင္ ဗိုလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ စစ္တပ္သည္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ အာဏာ ရယူထား၏။
၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလအတြင္း၌ ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးက အိမ္ေစာင့္အစုိးရကိုယ္စား KNUP သို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္း၏။ KNUP မွ အိမ္ေစာင့္အစုိးရ၏
ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ လက္ခံခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာ္ထူး၊ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ျမသန္း) စေကာလယ္ေတာ၊
ပဒိုဖိုေညာ၊ ဗုိလ္က်င္ေဖႏွင့္ ဗုိ္လ္ျမစိန္တုိ႔ ရန္ကုန္သို႔ သြားခဲ့၏။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရမွ
ဗိုလ္ေအာင္ၾကီး၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေရႊႏွင့္ ေလ့လာသူမ်ားအျဖစ္ ဗိုလ္ဘျဖဴ၊
ဗုိလ္စံၾကည္၊ ဗုိလ္စိန္လြင္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ၾကသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကာ္ထူး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ျမသန္း) တုိ႔က တန္းတူေရးႏွင့္
ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိသည့္ ကရင္ျပည္နယ္ေပးရန္ ေတာင္းဆို၏။ အိမ္ေစာင့္အစုိးရက …..
ကရင္ျပည္နယ္အေရးသည္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေရးရာ ကိစၥျဖစ္၍ အိမ္ေစာင့္အစိုးရအေနႏွင့္
ေက်ာ္လုပ္၍ မရ….။ မိမိတုိ႔ မတတ္ႏို္င္….။ ကိစၥက ျပတ္ၿပီ။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရႏွင့္
ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေဆြးေႏြး၍ မရ….။ ထားေတာ့….။ လက္နက္ကိုင္တပ္ ကိစၥ
ေဆြးေႏြးၾကျပန္၏။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရက….
`စတိ` လက္နက္ခ်ရမည္။ ၿပီးလွ်င္ …. အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသူမ်ားကို တပ္မေတာ္ထဲတြင္
(S.P.R) ကဲ့သို႔၊ (Karen Rifle) ကဲ့သို႔ တပ္မ်ား ဖြဲ႔ေပးမည္။ ႏုိ္င္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈမရွိသည့္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲက အႏွစ္သာရ မရွိ။ ၄ ၾကိမ္မွ် ႏွစ္ဖက္ ေတြ႔ဆံုၿပီးသည့္တုိင္
တိုးတက္မႈက မရွိ…..။ ေဆြးေႏြးပြဲက ပ်က္သြားခဲ့၏။
(၂၆)
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဗုိလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ စစ္တပ္သည္
ဖဆပလအစုိးရထံမွ အာဏာ သိမ္းပိုက္ယူ၏။ အာဏာသိမ္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ ၁၉၆၃
ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁ဝ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္
အင္အားစုမ်ားအားလံုးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္း၏။
ထုိစဥ္က …. ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုမ်ားအတြင္း၌ ေစာဟန္တာသာေမႊး ဦးေဆာင္သည့္
ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ (KRC) ႏွင့္ မန္းဘဇံ ေခါင္းေဆာင္သည့္ KNUP ဟူ၍ ၂ ဖြဲ႔
ကြဲေန၏။ KNUP သည္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဆြးေႏြးပြဲကုိ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ ညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု
(မဒညတ) အေနျဖင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့၏။ (မဒညတ) ၌ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ခ်င္းဦးစီးအဖြဲ႔၊ KNUP
၊ NMSP ႏွင့္ KNPP ပါဝင္သည္။
ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည့္ (မဒညတ) ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ မန္းဘဇံက
ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူၿပီး သခင္တင္ထြန္း (ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) က အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္
တာဝန္ယူသည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီဘက္မွ …. ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေစာျမင့္၊ ဗိုလ္ေက်ာ္စုိး၊
ဗိုလ္လွဟန္၊ ဗုိလ္ေသာင္းဒန္၊ ဗုိလ္ခ်စ္ခင္ ပါဝင္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ပင္ ေဆြးေႏြးပဲြ ျပဳလုပ္၏။
၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ ၂ ရက္ေန႔မွ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၄ အတြင္း ႏွစ္ဖက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ၆
ၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက….အခ်က္ ၅ ခ်က္ ေတာင္းဆို၏။
(၁) ေတာ္လွန္ေရးလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ဝင္အားလံုးသည္ စစ္အစုိးရက သတ္မွတ္ထားေသာ
ေနရာတြင္ လာေရာက္စုစည္း ေနထုိင္ရန္၊ ၎တုိ႔ကို ေနရာထုိင္ခင္း၊ စားေရးေသာက္ေရးႏွင့္
လံုၿခံဳေရး တာဝန္ယူမည္။
(၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးစဥ္ ကာလတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ား
မလုပ္ရ။
(၃) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးစဥ္ ကာလတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
မလုပ္ရ။
(၄) အျပင္ထြက္လိုပါက ခြင့္ေတာင္းရမည္။
(၅) လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အားလံုး စခန္း၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာရမည္။
ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားက တဖက္သတ္ႏိုင္လြန္းလွ၏။ (မဒညတ) အေနႏွင့္ လက္ခံ၍ မရ….။
အေလွ်ာ့အတင္း၊ အေပးအယူ ရွိမွသာ ေဆြးေႏြးပြဲက ရလဒ္ေကာင္းရရန္ ရွိမည္။ ယခုမူ….။
ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီသည္ တဖက္သတ္ ေတာင္းဆုိမႈမ်ားကို ေတာင္းဆိုၿပီး
ေဆြးေႏြးပြဲကိုလည္း တဖက္သတ္ပင္ ရပ္စဲပစ္လိုက္၏။
၁၉၆၃ ခု၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၄ ရက္၊ ည ၉ နာရီတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ
ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာ၏။
(၂၇)
ထိုသို႔ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္၌ သူသည္ တပ္မႉးတဦးမွ်သာ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တေယာက္၏ တာဝန္မ်ား သူ႔၌ မရွိေသး…။ ယခုမူ …. သူသည္ KNU ၌
ဥကၠ႒ တာဝန္ ယူထားရ၏။ ကရင့္အမ်ဳိးသားမ်ား အေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ သူ႔တြင္
တာဝန္အရွိဆံုး….။ အဖိႏွိပ္ခံ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊
ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး။
ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးႏုိင္သည့္ ေကာ္သူးေလျပည္သစ္ကို ထူေထာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ … ၄၅
ႏွစ္တုိင္တုိင္ သူ စစ္တုိက္ခဲ့၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္ပြဲမ်ားတပြဲၿပီးတပြဲ သူ ဆင္ႏႊဲခဲ့၏။ ၿပီးလွ်င္
…. ထိုထိုေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ပင္ သူသည္ ရန္သူႏွင့္ စကားေျပာရမည္။ စစ္ေျမျပင္တြင္
စီးခ်င္းထုိး၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွာသကဲ့သို႔၊ စားပြဲဝိုင္းတြင္ ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ရွာရမည္ကို သူ သေဘာေပါက္၏။ သို႔ေသာ္ …. ျဖစ္သန္းမႈအသိအရ …. ရန္သူစစ္အုပ္စုကုိ
လကၡဏာပိုင္းျဖတ္ၿပီးသား ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ …. ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး တံခါးကိုမူ သူ မပိတ္ထားခဲ့
….။
၈၈ …. အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စုသည္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရာတြင္ တရားဝင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ေခၚသည့္နည္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမႈမ်ား မျပဳလုပ္ ……။ တဖ႔ြဲခ်င္းဆီသို႔
“ေအာင္သြယ္ေတာ္“ မ်ား လႊတ္၍ “နားသြင္း“သည့္နည္းႏွင့္ တိုးတုိးတိတ္တိတ္ `စ`၏။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲႏွင့္ နဝတဥကၠ႒ထံသို႔ သူ လက္မွတ္ထိုးၿပီး
စာတေစာင္ေပးပို႔ခဲ့၏။ စာတြင္ အခ်က္ ၄ ခ်က္ ပါ၏။
(၁) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို တဖြဲ႔ခ်င္း ခြဲျခားမျပဳလုပ္ဘဲ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ ျပဳလုပ္ရန္
အတိအက်အားျဖင့္ တခုလံုးဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာမႈ ျဖစ္ေစရန္အတြက္ မဟာမိတ္
ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ နဝတအၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျပဳလုပ္ရန္။
(၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ခံႏိုင္သည့္ ျပည္ပႏုိင္ငံတခုခုတြင္ ျပဳလုပ္ၾကရန္။
(၃) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ကုလသမဂၢ၏ ၾကီးၾကပ္မႈတခုခုတြင္ ျပဳလုပ္ရန္။
(၄) ထိုေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းေလာကမွ ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ
ထိေတြ႔ႏုိင္သည့္ အေျခအေနတြင္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာ ျပဳလုပ္ၾကရန္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
နဝတမွ မည္သို႔မွ် အေၾကာင္းမျပန္။ ႏွာေစး၍ ေန၏။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ခြန္ျမတ္၊
ပါေမာကၡေဟာင္း ေစာထြန္းေအာင္ခ်ိန္တို႔အဖြဲ႔ သူႏွင့္ လာေတြ႔၏။ ထိုသူတုိ႔ကား နဝတမွ
လႊတ္လိုက္သည့္ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားျဖစ္၏။
နဝတႏွင့္ KNU ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ရန္ ပဏာမျပင္ဆင္ေရး
ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကုိ KNU မွ ေစလႊတ္သည္။ ပဒိုခလိေစး ေခါင္းေဆာင္သည့္ ျပင္ဆင္ေရး
ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ပဒိုစတိလ၊ ေစာေနစိုး၊ ေစာဗစ္တယ္၊ ေစာတီးထူ၊ ေစာမင္းထူးႏွင့္
မန္းခ်စ္ဝင္း ပါဝင္၏။
KNU ၏ ပဏာမျပင္ဆင္ေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္
အေရွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာခ်ဳပ္၌ နဝတကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾက၏။ KNU မွ
ျပင္ဆင္မႈဆိုင္ရာ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္ တင္ျပ၏။
(၁) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဦးေရကို သတ္မွတ္ရန္
(၂) အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာ
(၃) အၾကိဳေန႔တြင္ ေတြ႔ဆံုမည့္အေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္
(၄) အက်ဳိးေဆာင္မ်ား တက္ေရာက္ခြင့္ ျပဳရန္
(၅) ဗီဒီယို၊ ကင္မရာ၊ အသံဖမ္းျခင္းကို ခြင့္ျပဳရန္
(၆) ေတြ႔ဆံုၿပီးစီးသည့္ အခ်ိန္တိုင္း သတင္းစာရွင္းလင္းခြင့္ ျပဳရန္
(၇) KNU ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ဗဟို (က/န) ဆက္သြယ္ခြင့္ ျပဳရန္
(၈) လံုၿခံဳေရးကို နဝတမွ တာဝန္ယူရန္
(၉) ေဆြးေႏြးပြဲ အတြင္း၊ အျပင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ သေဘာေဆာင္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား မရွိေစရန္
စီမံေဆာင္ရြက္ရန္
(၁ဝ) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလအတြင္း KNU ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေတြ႔ဆံုလိုသည့္
ပုဂိၢဳလ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေတြ႔ဆံုရန္၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ
ေတြ႔ဆံုရန္
(၁၁) ေတြ႔ဆံုၿပီးသည့္အခါ၊ အစမွ အဆံုးအထိ မွတ္တမ္းမ်ားကို တိုင္းျပည္သို႔ ႐ုပ္သံလႊင့္ဌာနမွ
အသံလႊင့္ ေၾကညာရန္
KNU ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွ တင္ျပညိႇႏႈိင္းသည့္ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္မွ နဝတ သည္ ၂၊ ၃၊ ၆၊ ၁ဝ
အခ်က္မ်ားကို ျငင္းပယ္၏။ အထူးသျဖင့္ အခ်က္ ၁ဝ တြင္ ေတာင္းဆိုထားသည့္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ျပည္တြင္းရွိ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမည့္အေရး
ခါးခါးသိီးသီး ျငင္းဆန္ ပယ္ခ်ခဲ့၏။
စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတြ႔ဆံုမႈ၏ အစပ်ဳိးမႈက ……`စ` ကတည္းက
ယဥ္သကို….ဟူ၍ ဆိုရေလၿပီ။ မတတ္ႏိုင္။
(၂၈)
KNU အေနျဖင့္ “လြတ္လပ္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည့္ သီးျခားေသာ အေျခအေနမ်ားတြင္
လုပ္ေဆာင္သြားရန္“ ဟူ၍ သေဘာထားခ်ၿပီး အဆင့္ျမင့္ ေတြ႔ဆံုႏုိင္ေရးအတြက္
ျပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့၏။ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ပင္ ျပဳလုပ္၏။
KNU ဘက္မွ ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ေခါင္းေဆာင္ၿပီး နဝတ ဘက္မွ ဗိုလ္မႉးၾကီးေက်ာ္သိန္း
ဦးေဆာင္၏။ အက်ဳိးေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ခြန္ျမတ္၊ ေအးစိုးျမင့္၊ ပါေမာကၡေဟာင္း
ဦးထြန္းေအာင္ခ်ိန္တို႔လည္း တက္ေရာက္ၾကသည္။
KNU မွ အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကုိ တင္ျပ၏။
(၁) တျပည္လံုး အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားေရးကို နဝတ ဘက္မွ တုိင္းသိျပည္သိ
ထုတ္ျပန္ေၾကညာရန္
(၂) နဝတ ၏ ထုိးစစ္ဆင္တပ္မ်ားကုိ ျဖည့္ေပးေနမႈ၊ လက္နက္ၾကီးမ်ား ေရွ႕တန္းသို႔
ပို႔ေဆာင္မႈမ်ားကို ရပ္ဆုိင္းထားရန္
(၃) ထိုးစစ္အတြက္ အသံုးျပဳသည့္ လမ္းမ်ား ဆက္လက္ေဖာက္လုပ္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းမ်ားကို
ရပ္ဆုိင္းထားရန္
(၄) တပ္သားသစ္မ်ား ေခၚယူျခင္း၊ ေပၚတာဆြဲျခင္း၊ ကင္းသမား ေခၚယူျခင္း၊ လုပ္အားေပး
ေခၚယူျခင္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားရန္
(၅) လူထုအေပၚ ေပၚတာေၾကး ေတာင္းခံမႈမ်ဳိးစံုႏွင့္ လူထု၏ ရိကၡာပစၥည္းမ်ား ေတာင္းခံမႈမ်ဳိးစံု
ရပ္ဆုိင္းပစ္ရန္
(၆) လူထုကို အဓမၼေရႊ႔ေျပာင္းျခင္း မျပဳေရးႏွင့္ ေရႊ႔ေျပာင္းခံရသည့္ လူထုမ်ား
ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရသည့္ လူထုမ်ား မိမိေက်းရြာသို႔ လံုၿခံဳစြာ ျပန္လည္ေနထုိင္ေစျခင္းမ်ား
ျပဳလုပ္ရန္
(၇) လိုအပ္သည့္ သြားလာမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္သည့္အခါတြင္ တဖက္ႏွင့္ တဖက္ သတင္းပို႔ၾကရန္
(၈) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆုိင္းထားသည့္ ကာလအတြင္း KNU အေနႏွင့္ မိမိအမ်ဳိးသားမ်ားႏွင့္
လြတ္လပ္စြာ ဆက္သြယ္ႏုိင္ရမည္။
(၉) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားသည့္ ကာလအတြင္း ေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာမ်ားကို
ညိႇႏိႈင္းေျဖရွင္းရန္အတြက္ ႏွစ္ဖက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္သည့္ ညိႇႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ေရး
ေကာ္မတီမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားရမည္။
(၁ဝ) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ရပ္ဆိုင္းထားျခင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာရန္အတြက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္
လက္ခံႏုိင္သည့္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ေစာင့္ၾကည့္ေလ႔လာေရးအဖြဲ႔မ်ား ထားရွိရမည္။
(၁၁) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားၿပီး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလတြင္ နဝတတို႔
ဖမ္းဆီးထားသည့္ မန္းရင္စိန္ႏွင့္ KNU အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးရန္
လုိအပ္သည္။
(၁၂) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ ကာလအတြင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းထားေရး
သေဘာတူညီခ်က္ကုိ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္ခ်မ္းေရးဆုိင္ရာ
အေျခခံျပႆနာမ်ားကို စတင္ရန္
KNU ၏ တင္ျပခ်က္မ်ားမွ အခ်က္ ….. ၁၊ ၃၊ ၈၊ ၁ဝ ႏွင့္ ၁၂ ကို လက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း နဝတ က
ျငင္း၏။ ၿပီးလွ်င္ …… အခ်က္အမွတ္ ၂၊ ၄၊ ၅၊ ၆၊ ၇၊ ၉၊ ၁၁ ႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ KNU အေနႏွင့္
လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ၿပီးမွသာ
ေဆြးေႏြးႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြး၏။
ဤပုံစံမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲၿပီးျဖစ္သည့္ လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ MODEL
ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း နဝတက ဆိုသည္။
(၂၉)
KNU ႏွင့္ နဝတ အၾကား ကြာဟသည့္ သေဘာထားမ်ားကို ထပ္၍ ေဆြးေႏြးရန္အတြက္
ေနာက္တပတ္ေတြ႔ရန္ သေဘာတူၾက၏။ နဝတ ႏွင့္ KNU တတိယအၾကိမ္ ထပ္မံ၍
ေတြ႔ဆံုၾကျပန္သည္။ တတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုရာ၌ …. KNU ၏ ကို္ယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ဘက္မွ –
ဗို္လ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္
ပဒိုေဒးဗစ္ေထာ ဒု – အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္
ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ။
ေစာသမိန္ထြန္း အဖြဲ႔ဝင္
မန္းေအာင္တင္ျမင့္ ။ ပါဝင္ၾကၿပီး နဝတ ၏ ကို္ယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွ …..
ဗုိလ္မႉးၾကီး ေက်ာ္ဝင္း
ဗိုလ္မႉးၾကီး ေက်ာ္သိန္း
ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာင္သိန္း
ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး စန္းပြင့္
ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီး မ်ဳိးျမင့္ တက္ေရာက္ၾက၏။
ထံုးစံအတုိင္း အက်ဳိးေဆာင္တုိ႔သည္လည္း ပါဝင္တက္ေရာက္ၾကသည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၆
ရက္မွ ဇူလုိင္လ ၂ ရက္ေန႔အထိ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ KNU မွ ဒုတိယအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ၌
တင္ျပခဲ့သည့္အခ်က္ ၁၂ ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မရွင္းသည္ကို ထပ္၍ ေမးျမန္း၏။
ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ၿပီးေနာက္ …. တိုင္းျပည္၏ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကုိ
ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာကို KNU မွ တိတိက်က် သိလုိ၏။ အမ်ဳိးသားညီလာခံႏွင့္
ပတ္သက္၍ အမ်ဳိးသားညီလာခံသည္ တုိင္းျပည္၏ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို
ေျဖရွင္းေနျခင္းလား ….. ဟူ၍ ေမးခြန္းမ်ား ထုတ္၏။
KNU ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို နဝတ က …. ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေနာက္လာမည့္ အစိုးရကသာ
ေျဖရွင္းသြားမည္ျဖစ္၏။ အမ်ဳိးသား ညီလာခံသည္ ႏုိ္င္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို
ေျဖရွင္းေနျခင္းမဟုတ္၊ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရး အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ခ်ေနျခင္းသာ ျဖစ္၏။ KNU
အေနႏွင့္ “လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔၍ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္း“ ဟူသည့္
ေဝါဟာရအသံုအႏႈန္းကုိ မၾကိဳက္လွ်င္ …. စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း ေျပာင္းႏို္င္သည္။
အႏွစ္သာရကမူ “လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ စြန္႔လႊတ္၍ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္း“
အတုိင္း ရွိေစရမည္ ဟူ၍ ျပည္လည္ရွင္းလင္းေျဖၾကား၏။ ႏွစ္ဖက္ ေဆြးေႏြးပြဲက ေရွ႕မတိုး…..။
ေနာက္တၾကိမ္ ထပ္ေတြ႔ရန္ သေဘာတူၾကၿပီး တတိယအၾကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲ ရပ္လုိက္၏။
(၃ဝ)
စတုတၳအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကုိ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ စ၏။
အေရွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ပင္ က်င္းပခဲ့၏။ KNU မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာႏွင့္
ပဒိုမန္းရွာ လားဖန္း ေခါင္းေဆာင္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ယခင္တင္ျပခဲ့သည့္
အဆိုျပဳခ်က္ ၁၂ ခ်က္ကုိ ဆက္လက္၍ မေဆြးေႏြးေတာ့ဘဲ အဆိုျပဳခ်က္အသစ္
တင္ျပေဆြးေႏြး၏။ ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ အဆိုျပဳခ်က္ ၃ ခ်က္ ျဖစ္သည္။
(၁) ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔ – နဝတႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး –
KNU အၾကား ျပႆနာမ်ားကို လက္နက္ကိုင္ တုိက္ခုိက္နည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္း မျပဳၾကရန္ႏွင့္
အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားရန္။
(၂) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းထားၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စု စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး၊
ေရရွည္ခိုင္ၿမဲေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ နဝတႏွင့္ KNU အၾကား ဆက္လက္၍
ေဆြးေႏြးသြားၾကရန္။
(၃) ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားၾကရန္အတြက္ ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ား၏ လိုက္နာရမည့္
အခ်က္မ်ား ညိႇႏႈိင္းသတ္မွတ္ၾကရန္ ……. ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ KNU ၏ တင္ျပခ်က္ ၃ ရပ္ကို နဝတ
၏ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ သူတုိ႔၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထံသို႔ ဆက္လက္ တင္ျပ၏။ နဝတ
ေခါင္းေဆာင္မ်ားက KNU ၏ တင္ျပခ်က္ ၃ ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤသို႔ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့သည္။
KNU အေနျဖင့္…..
(၁) လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ျခင္းႏွင့္
တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္း ျပဳရန္
(၂) အပစ္အခတ္ ရပ္ဆိုင္းထားရန္
(၃) တပ္ေနရာခ်ထားမႈ ညိႇႏႈိင္းသတ္မွတ္ရန္
(၄) နယ္ေျမေဒသ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္
(၅) ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ တတ္ေရာက္ေလ့လာရန္
(၆) အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္ၿပီးပါက လက္နက္ အၿပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားဝင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ
တည္ေထာင္ျခင္း ျပဳရန္ – ဟူသည့္ အဆင့္ ၆ ဆင့္ ခ်ျပ၏။ အဆင့္ ၆ ဆင့္၏ အႏွစ္သာရက ….
“လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔ …. ဥပေဒေဘာင္အတြင္း အရင္ဝင္“ ဟူ၍ ျဖစ္ေန၏။ KNU
ႏွင့္ နဝတ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြက ေနာက္ဆံုးတြင္မူ နဝတ ၏ ရပ္ခံခ်က္အေပၚ၌သာ အဆံုးသတ္၍
ေန၏။
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးႏွင့္ … ေစာဘုိျမ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ (သို႔မဟုတ္)
စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ – အပိုင္း(၆)
မင္းဟန္ | ၾကာသပေတးေန႔၊ ဧၿပီလ ၂၃ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၁၄ နာရီ ၃၁ မိနစ္ ေဆာင္းပါး
(၃၁)
၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ KNU ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ အစည္းအေဝး
က်င္းပၿပီး နဝတ၏ သေဘာထား ၆ ရပ္ကို ေဆြးေႏြးၾက၏။ ၿပီးလွ်င္ …. KNU ၏ သေဘာထားကို
နဝတ ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး သန္းေရႊထံသို႔ KNU ဥကၠ႒ အေနျဖင့္ သူ စာေရး၍
အေၾကာင္းျပန္ၾကားရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။
သို႔
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ ရက္စြဲ ….. ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၃၁ ရက္။
ဥကၠ႒
ႏို္င္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔
နဝတမွ တင္ျပသည့္ အခ်က္ (၁) သည္ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ အည့ံခံေရး ျဖစ္သည့္အတြက္
ၾကိဳတင္စည္းကမ္းခ်က္အျဖစ္ ထားရမည့္ အခ်က္မဟုတ္ပါ။ အခ်က္ (၅) ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး
အမ်ဳိးသားညီလာခံမွ ခ်မွတ္ထားသည့္ …. အနာဂတ္ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးတြင္ တပ္မေတာ္မွ
ဦးေဆာင္သည့္ အခန္းက႑မွ ပါဝင္ရမည္ … ဟူေသာ ဦးတည္ခ်က္သည္ နဝတ ကိုယ္တုိင္
အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးရန္ လူထုကုိ ကတိေပးထားသည့္ ပါတီစံုဒီမုိကေရစီ အေျခခံမူမ်ားႏွင့္
ဆန္႔က်င္ေနၿပီး၊ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရသည့္ NLD ကိုယ္တုိင္က
ဆန္႔က်င္သပိတ္ေမွာက္ေနခဲ့သည့္အျပင္၊ ျပည္သူလူထုကလည္း ညီလာခံအေပၚ
ယံုၾကည္မႈမရွိေတာ့သည့္အတြက္ KNU အေနႏွင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံသို႔
တက္ေရာက္ေလ့လာရန္မွာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။
အခ်က္ (၆) ျဖစ္သည့္ အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္ၿပီးပါက လက္နက္စြန္႔ရမည္ဟူသည့္
အခ်က္သည္ ေပၚေပါက္လာမည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပည္သူလူထုအားလံုး၊ တိုင္းရင္းသားအားလံုးမွ
လက္ခံႏုိင္သည္၊ လက္မခံႏုိင္သည္ကို မသိရေသးဘဲ ဥပေဒေပၚေပါက္ၿပီးပါက
လက္နက္စြန္႔ေရးအတြက္ ၾကိဳတင္ကတိေပးထားေရးသည္ အေၾကာင္းအက်ဳိး
ယုတိၱမရွိသည့္အတြက္ KNU မွ လက္မခံႏုိင္ပါ။
ေစာဘုိျမ
ဥကၠ႒
ကရင့္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး
မိတၱဴ …
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ေမာင္ေအး
(ဒု-ဥကၠ႒၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔)
ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ခင္ညႊန္႔
(အတြင္းေရးမႉး – ၁ ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔)
ဒု-ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တင္ဦး
(အတြင္းေရးမႉး – ၂ ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔)
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ဳိးေဆာင္မ်ားအားလံုး
(၃၂)
သူက နဝတ ဥကၠ႒ထံ KNU ၏ သေဘာထားကို စာေရးအေၾကာင္းျပန္ၾကားခဲ့ၿပီး
ေနာက္တလအၾကာတြင္ ခြန္ျမတ္တို႔အဖြဲ႔သည္ သူႏွင့္ လာေတြ႔၏။ နဝတမွ ပါးလုိက္သည့္
စကားမ်ားကို ခြန္ျမတ္က သူ႔ကို ေျပာသည္ ……
– KNU အေနျဖင့္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္၍ တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္းသို႔
ဝင္ေရာက္ျခင္း မျပဳႏိုင္ပါက (ကက လွမ္း) တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔မွ KNU ႏွင့္
ဆက္လက္ေဆြးေႏြးႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း …။
– ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ဆက္လက္မေဆြးေႏြးႏုိ္င္ေသာ္လည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ၾကား ဆက္သြယ္မႈမ်ားကို
ယခင္အတုိင္း ဆက္လက္ထားရွိမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း …။
– (ကက လွမ္း) က KNU ႏွင့္ ဆက္လက္မေဆြးေႏြးႏုိင္ပါက (ကက ၾကည္း) အေနျဖင့္ မည္သို႔
ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ ဆိုျခင္းကို (ကက လွမ္း) က မသိေၾကာင္း …။
ထုိ … မသိေၾကာင္း အေျဖက ေနာက္ ၁ဝ ရက္အၾကာတြင္ပင္ သိလာရ၏။ KNU ၏
အေျခခံေဒသမ်ား အားလံုးသို႔ နဝတ ၏ စစ္ေၾကာင္းမ်ား အလံုးအရင္းႏွင့္ ဝင္လာၿပီး
စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲေတာ့၏။ စစ္ပြဲက ျပင္းထန္၏။ ခုခံစစ္ကလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ပင္ …..။
မုန္တိုင္းအတြင္း ေရာ္ရြက္ဝါတုိ႔ ေၾကြ၏။ မထူးဆန္း ….။ KNLA တပ္ရင္း ၁၆ မွ တပ္ရင္းမႉး
ေစာသမူဟဲသည္ နဝတ ထံတြင္ လက္နက္ခ်၏။ လက္နက္ခ်ပြဲသို႔ နဝတ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအး
လာ၏။ လက္နက္ခ်သူ သမူဟဲကို ေမာင္ေအးသည္ သူ႔အေရွ႕၌ ဒူးတုတ္ေစ၏။ ဖက္ဆစ္
စစ္ဖိနပ္ျဖင့္ ကရင့္အမ်ဳိးသား အလံေတာ္ကို နင္း၏။
(၃၃)
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ သူ ကြယ္လြန္ခဲ့၏။ သူကား … KNU ၏ ဒု-ဥကၠ႒၊
ကာကြယ္ေရးဌာနၾကီးမႉး ….. တာဝန္မ်ားကုိ ကြယ္လြန္သည္အထိ ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိေနဆဲ
……။ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲအတြင္း၌
ရွိေနခဲ့သည္။ သူ႔ဘဝက ရွည္၏။ သူ႔သမိုင္းက ၾကီး၏။ သူ႔ဘဝ၊ သူ႔သမိုင္းသည္ပင္
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးသမိုင္း ျဖစ္ေနခဲ့၏။
၁၄ ႏွစ္သား ဘဝမွပင္ သူသည္ ေမာင္းျပန္႐ိုင္ဖယ္ ေသနတ္ကုိ ကိုင္ခဲ့ရသည္။
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို လက္နက္ကိုင္၍ ေတာ္လွန္ခဲ့၏။ ယမ္းေငြ႔မ်ားအတြင္း သူသည္ ၾကီးရင့္ခဲ့၏၊
ရင့္က်က္ခဲ့ရ၏။
သူသည္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား …. စစ္သားတဦး ျဖစ္၏။ သူသည္ပင္ ….
ကရင့္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲဝင္ေနသည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦး
ျဖစ္ေနျပန္သည္။ စစ္သားစိတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူ ….။ သူ႔တြင္ …. လက္ဝဲ၊ လက္ယာ အယူဝါဒစြဲ
မရွိ ….။ ပစၥဳပန္တည့္တည့္တြင္ ရပ္ၿပီး လက္ေတြ႔က်က် ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္၍ ႏုိင္ငံေရးကို လုပ္၏။
ဦးေဆာင္မႈကို ေပးခဲ့၏။
သူက …. ျမင္သည့္အတုိင္း ေတြး၏။ ေတြးသည့္အတုိင္း ေျပာ၏။ ေျပာသည့္အတုိင္း လုပ္၏။
အျမင္ရွင္း …. အေတြးရွင္း ….. အေျပာရွင္း ….. အလုပ္ရွင္းသျဖင့္ သူ႔ကို … ပြင့္လင္းသည္ဟု
ဆိုၾက၏။ ပြင့္လင္းမႈက ဟန္ေဆာင္ယူ၍ မရ။ ဤသည္ပင္လွ်င္ …. သူ႔ကို သံလြင္တပ္ရင္း
တပ္သားေလးမွသည္ KNU ၏ ဥကၠ႒ ……။ KNLA စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဟူ၍
ျဖစ္လာေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္မည္။ သူ မကြယ္လြန္မီ ဆယ္စုႏွစ္ အတြင္း၌မူ ….. သူ႔ဘဝက အလင္း၊
အေမွာင္တို႔ႏွင့္ ေထြးယွက္၍ ေနခဲ့သည္ဟု ဆိုရမည္။
သူကား ….. ကြယ္လြန္ခဲ့ေလၿပီ။ သူ ကြယ္လြန္ျခင္းကား KNU အတြက္ ကရင့္အမ်ဳိးသား
လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲအတြက္ ၾကယ္ေၾကြျခင္းလား ….။ မိုးၿပဳိျခင္းလား …..။
တံတားက်ဳိးျခင္းလား …..။
သူကား ….. သူ႔သမိုင္းကို ေရးထုိး၍ သြားခဲ့ေလၿပီ …..။
မည္သို႔ …. ကဗၺည္းတင္ၾကမည္နည္း ….။
ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳေရးက …. က်န္ေနသူတို႔၏ တာဝန္ပင္ ……။
ကိုးကား …
– ေစာဘုိျမ၏ က်ေနာ္တင္ျပလုိသည့္ က်ေနာ့္ျဖတ္သန္းမႈ အစစ္အမွန္
– ကရင္သမုိင္း သုေတသနအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝသည့္ ႏိုင္ငံသစ္စာေစာင္ (အမွတ္ ၁ မွ ၇ အထိ)
– ဖူးကီးဒုိ၏ မန္းဘဇံႏွင့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး
– ဆရာၾကီး ဖူးစေကာလယ္ေတာ၏ ကရင္ေတာ္လွန္ေရး သမုိင္းမွတ္စုမ်ား
– ေအာင္ေစာဦး၏ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ (၅ဝ)
– ဝင္းတင့္ထြန္း၏ အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္
– သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘဝမွာျဖင့္ (အတြဲ – ၅)
– BLC သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၏ မိန္႔ခြန္း စီဒီခ်ပ္
– သႏူထူး ဂ်ာနယ္မ်ား
– ကရင့္သတင္းစဥ္
– KNU ႏွင့္ နဝတၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KNU ၏ ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း